Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

γιατι οι νικες δεν ειναι λογια σε προκυρηξεις...

Ανακοίνωση 300 μεταναστών απεργών πείνας

Ο αγώνας ολοκληρώθηκε. Με τα χαρτιά στο χέρι και το κεφάλι ψηλά επιστρέφουμε δικαιωμένοι στα σπίτια και τις δουλείες μας μετά από 44 μέρες απεργίας πείνας.

Ο αγώνας συνεχίζεται. Οι εξαγγελίες για 8ετία και για μείωση ενσήμων, ως προαπαιτούμενα για τη χορήγηση και ανανέωση άδειας παραμονής άμεσα, χωρίς άλλες περιστροφές πρέπει να γίνουν νόμος.

Ο αγώνας είναι μονόδρομος. Ο αγώνας ενάντια στην καθημερινή εκμετάλλευση και τα τείχη του ρατσισμού, οι μάχες για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς προϋποθέσεις, για ίσα δικαιώματα ανάμεσα σε ντόπιους και αλλοδαπούς εργαζόμενους, για μια ζωή με αξίες και αξιοπρέπεια είναι τα επόμενα μας βήματα. Μαζί με το αντιρατσιστικό και μεταναστευτικό κίνημα θα διανύσουμε αυτό το δύσκολο και μόνο δρόμο, το δρόμο του αγώνα.

Ο αγώνας μας ενώνει. Με τα χαρτιά στο χέρι και το κεφάλι ψηλά χαιρετίζουμε και αποχαιρετούμε όλους όσους μας υποστηρίζουν. Τους αλληλέγγυους από την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του κόσμου, τους γιατρούς και τους συνεργάτες τους, όλους εκείνους που στάθηκαν στο πλευρό μας αυτές τις μέρες της απεργίας πείνας, όλες τις μέρες όπου η ζωή και ο θάνατος μας ζητούσαν δικαίωση κι ελευθερία.

Καλή αντάμωση στους αγώνες!

- Συγκέντρωση, Δευτέρα 14/03, στις 5.00 μ. μ., στην Υπατία

- Συγκέντρωση, Δευτέρα 14/03, στις 7.00 μ. μ., στο λιμάνι του Πειραιά (Αγ. Διονύσιος)

  

300 Μετανάστες Απεργοί Πείνας






και οπως γραφει και η προλεταριακη σημαια:

Και μόνο το σκηνικό με τις κραυγές του ΛΑΟΣ, της ΝΔ, με την αμήχανη κυβέρνηση να λέει και να ξελέει, με την επίσημη Αριστερά να μην είναι και πολύ ενθουσιασμένη, και τους απεργούς χαρούμενους, θα έφτανε για να ικανοποιηθεί το συναίσθημα ενός προοδευτικού ανθρώπου.

1 σχόλιο:

KK είπε...

Όσο λάθος είναι να πιστεύεις ότι ειδικά σε αυτούς τους καιρούς ότι το σύστημα θα "τιμήσει τα παντελόνια του" για τους 300, άλλο τόσο λάθος είναι να λες ότι "δεν πρέπει να γιορτάζουμε τη νίκη".
Πέρα από το ζήτημα των ενσήμων και των χρόνων παραμονής, η νίκη τους ήτανε πολιτική. Ήτανε η πρώτη φορά που μετανάστες στην Ελλάδα τα έβαλαν σε κεντρικό επίπεδο με το σύστημα και κέρδισαν κάτι -και όχι αμελητέο.
Αυτοί οι αόρατοι, που μέχρι χθες κανείς δεν τους κοιτούσε στα μάτια.
Αυτοί πολύ καλύτερα από εμάς ξάρουν τι εστί κράτος και πόσο "τίμιο" είναι. Και ξέρουν για ποιο λόγο πανηγυρίζουν. Γιατί το γυαλί ράγισε, και όσο χρόνο και να χρειαστεί, κάποια στιγμή θα σπάσει.

Όσο για το κίνημα αλληλεγγύης, μια συζήτηση που πρέπει να ανοίξει, υπάρχουν μπράβο και ευθύνες σε όλους, όμως πρέπει να καταλάβει το δυναμικό που βρέθηκε στην επιτροπή αλλυλεγγύης, ότι η εποχή έχει άλλες ανάγκες από την έκκληση στην "κοινωνία που είναι συνένοχη". Γιατί όχι, δε γίνανε "όλα που μπορούσαν σε επίπεδο προπαγάνδας, και όποιος κατάλαβε κατάλαβε".

Επειδή αν δεν πείσουμε τις μάζες, δεν είμαστε τίποτα. Ας απολογηθούμε σαν κίνημα πρώτα, γιατί ο αλός "σιωπεί", "αδρανεί", "είναι συνένοχος", ας βουτήξουμε το κεφάλι στο μυαλό μας, τι δεν κάνουμε καλά, κι ας μην μεταθέτουμε στον κόσμο τις ευθύνες μας.