ανακοίνωση της νομαρχιακής επιτροπης του ΚΚΕ (κάτω δεξιά) σε τοπικη εφημερίδα της καρδιτσας με διαμαντια οπως "απαθεις" "αντικομματισμος" και "τα πλαισια αντιμετωπισης" του -σαν τη νεα γριπη ενα πραμα- (και αφηνουμε ασχολιαστα τα συντακτικα λαθη που υπαρχουν σε καθε μια προταση) .
Πορωμενος και νιωθοντας ο πιο γαματος απο ολους ξεκινησε. Παρακολουθουσε ολες τις συνελευσεις και τα χαπενινγκς του κινηματος, και καθε φορα συναρπαζε τις μαζες των βαριεστημενων και ηδη ψημενων που περιμεναν να τελειωσει γιατι ειτε ηξεραν απο πριν τι θα πει ειτε δεν καταλαβαιναν τιποτε, με λογους μακροσυρτους και πομπωδεις και καμαρωνε για το μοναδικο του ταλεντο να μετατρεπει μια απλη προταση σε εκθεση. Μαθαινε σιγα σιγα να χρησιμοποιει ολες αυτες τις δυσκολες λεξεις που καθε σοβαρος και διαβασμενος αριστερος ξερει και χρησιμοποιει συνεχως για να δειχνει σπουδαιος και μεσα απο τη χρηση τους ενιωθε να γινεται σπουδαιος κομμουνισταρας.
Ομως ενω ψαχνοταν καταλαβε τη μικροαστικη αντιληψη που τον διαποτιζε ολον αυτον τον καιρο. Καταλαβε οτι ενας κομμουνιστης πρεπει να ειναι οργανωμενος (σε κομμα η σε οργανωση που θελει να γινει το κομμα). Εμαθε οτι οι ατομικιστικες του αποψεις ηταν μικροαστικα καταλοιπα και πως επρεπε να τα ξεριζωσει. Ετσι εψαξε και βρηκε την οργανωση που ειχε επαρκη πολιτικη συμφωνια αλλα και του προσεφερε αρκετες ευκαιριες ανελιξης. Μεσα απο εκει καταφερε να συλλογικοποιησει οτι πριν εκανε ατομικα (πχ ενω πριν τραβουσε μαλακια με τη φωτογραφια του και μονος, τωρα μαζευονται απο την οργανωση σε ενα δωματειο και τραβαν μαλακια συλλογικα κοιτωντας ο ενας τον αλλον και διηγουμενοι το ποσο γαματοι ειναι, ποσο οι νικες ηταν αποτελεσμα των δικων τους ικανοτητων και εμπειριας και ποσο οι ηττες αποτελεσμα των λαθων των αλλων).
Οποιαδηποτε ομοιοτητα με πραγματικα προσωπα ειναι συμπτωματικη. Οποιαδηποτε ομοιοτητα με πραγματικες καταστασεις στο χωρο της αριστερας καθε αλλο παρα ειναι.
Η σουπερ ντουπερ επαναστατικη κομμουνιστικη αντικαπιταλιστικη αριστερα δεν υπαρχει πια, την πατησε το τρενο (καποτε ισως να ελεγα το τρενο που μετεφερε το ζαχαριαδη στη σιβηρια, τωρα το τρενο το ψαχνω ακομα αλλα οι ραγες που βλεπω ειναι πολυ μπερδεμενες, βασικα δε μοιαζουν καν με ραγες αλλα με διχτυ, με πλεγμα, με συνεχεις διακλαδωσεις και ενωσεις οποτε περιμενω και το τρενο να ειναι κατι αναλογο- η ισως πολλα τρενα). Εχουμε χορτασει απο βερμπαλισμους, επαναστατικο αυνανισμο, αυταρεσκεια και κομματικο πατριωτισμο. Αυτο που μας λειπει ειναι λιγη σεμνοτητα, μετριοφροσυνη, αυτοκριτικη διαθεση και σεβασμος στο συναγωνιστη μας. Και κυριως αυτια να ακουμε τον κοσμο γυρω μας.
