Πέμπτη 30 Ιουλίου 2009

ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ/Πασχα 2007: δεν ξεχνω - δε συγχωρω

Περασαν 2.5 χρονια απο το Πασχα του 2007, τη μεγαλη καμπη του φοιτητικου κινηματος που εκρινε και την ολη συνεχεια του, που ουσιαστικα στο επιπεδο του νομου πλαισιο σημαινε την ηττα του. μια πρωτη ηττα στον πολεμο εναντια στην αναδιαρθρωση της εκπαιδευσης. Μια καμπη που ο καθενας εδειξε τον πραγματικο του εαυτο, οπου οσοι πραγματικα πιστευαμε στο φοιτητικο αυτο κινημα συγκρουστηκαμε με τους ρεφορμιστες οι οποιοι θελαν να στειλουν τον κοσμο σπιτι του και να καρπωθουν την υπεραξια στις εκλογες ελπιζοντας οτι με ενισχυμενους ορους στις συνελευσεις τμηματος θα μπορουσαμε να μπλοκαρουμε το νομο στην πραξη και αλλα τετοια ωραια. Που ολη η διαλυτικη δουλεια που εκαναν ολο το προηγουμενο διαστημα στις διαδικασιες του φοιτητικου κινηματος εφερε αποτελεσματα. Ηταν οι περιοδος που οι τοιχοι των πανεπιστημιων ηταν γεματοι και οι πορειες αντηχουσαν με αντιρεφορμιστικα αντιγραφειοκρατικα συνθηματα...

ΑΡΑΣ-ΑΡΑΝ, τα παντα ξεπουλαν...

Οπως γραφαμε και σε εναν απολογισμο του κινηματος, το καλοκαιρι του 2007: 

  • Η κάμψη αυτή που βλέπουμε τώρα στο κίνημα δεν είναι ήττα, αλλά προδοσία συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων που δρούσαν μέσα σε αυτό. Η νεολαία, όμως, έχει πάντα στην άκρη του μυαλού της ότι άφησε κάτι στη μέση και το μόνο βέβαιο είναι ότι το σύστημα θα της δώσει πολλές ακόμα ευκαιρίες για να ξανασηκώσει κεφάλι ενάντια του (εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο, στράτευση στα 18, απουσιολόγια, δίδακτρα στα μεταπτυχιακά). Οι λόγοι αυτής της κάμψης είναι η μείωση της ενεργού συμμετοχής του κόσμου στο κίνημα και η μη σύνδεση με τους εργαζόμενους. Πιο συγκεκριμένα, αρνητικό ρόλο έπαιξαν:

    · η μη ουσιαστική στήριξη (ή και εχθρική στάση) απέναντι στο κίνημα από δυνάμεις που δρούσαν μέσα σ’ αυτό, οι οποίες βλέποντας το ξέσπασμα ενός κινήματος με αιτήματα έξω από τους πολιτικούς τους σχεδιασμούς, το αντιμετώπισαν με επιφύλαξη, έως και εχθρότητα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μη συμμετέχουν σε αναγκαίες, χωρίς όμως ιδιαίτερη «προβολή» δουλειές π.χ. εξορμήσεις, σύνταξη κειμένου (ήτανε μόνο για να δώσουν τη γραμμή τους), χαμαλοδουλειές στην κατάληψη, παρά μόνο ήτανε σε διαδικασίες όπου μπορούσαν να προβληθούν και να το παίξουν παράγοντες (γενικές συνελεύσεις, πορείες κτλ), αντιμετωπίζοντας τες, έτσι, ως events. ??

    · το συνειδητό σαμποτάρισμα των διαδικασιών του κινήματος π.χ. η ανούσια αντιπαράθεση στις επιτροπές για ζητήματα που δεν δεν απασχολούσαν τους φοιτητές ??, που έφτανε μέχρι και το ξύλο, ή η προσπάθεια καπελώματος των διαδηλώσεων και η προσπάθεια μετατροπής τους σε κομματικές παρελάσεις, κάτι που μείωσε την παρεμβατικότητα του κόσμου στα όργανα του κινήματος.

    · η πραγματοποίηση πανελλαδικών πορειών, και μάλιστα με μεγάλη συχνότητα, και η παράλληλη υποτίμηση των τοπικών ως «κηδείες» απομάκρυναν τον κόσμο από την ενεργό συμμετοχή καθώς στις πανελλαδικές πορείες συμμετείχε πιο στενό δυναμικό κόσμου, παρήγαγαν ταυτόχρονα κόπωση αυτού του στενού δυναμικού από τις μετακινήσεις και περιόριζαν τη δυνατότητα σύνδεσης του φοιτητικού κινήματος με την υπόλοιπη κοινωνία εκτός Αθηνών ??, μιας και το κίνημα δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις και οι συνειδήσεις γεννιούνται στο δρόμο.??

    · ο ρόλος της καθεστωτικής-ρεφορμιστικής αριστεράς όσον αφορά τη σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με τα άλλα κομμάτια της εκπαίδευσης και το λαό. Το ξεπούλημα του κινήματος των δασκάλων και των μαθητών από το Συνασπισμό και το «Κ»ΚΕ ??αποτέλεσε τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία για ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο. Ακόμα, η συχνά αρνητική στάση των αριστερών εργατοπατέρων στα συνδικάτα απέναντι στο φοιτητικό κίνημα και στην προοπτική σύμπραξης μαζί του, ακόμα και εκεί που ήταν πρώτη δύναμη π.χ. στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας όπου ο πρόεδρός του, εργατοπατέρας του ΠΑΜΕ, αρνούνταν την προκήρυξη απεργίας παρά του ότι φοιτητικοί σύλλογοι του το είχαν ζητήσει.

    · η προσπάθεια, σε μια κρίσιμη για το φοιτητικό κίνημα περίοδο (μετά τη ψήφιση του νέου νόμου πλαίσιο), να επιβληθεί από πολιτικές δυνάμεις (ΠΚΣ (παράταξη του «Κ»ΚΕ), ΑΡΕΝ (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) και ΕΑΑΚ) στο κίνημα το σύνθημα της «μη εφαρμογής» του νόμου, που οδηγεί στην αντικατάσταση του φοιτητικού κινήματος από την «πάλη» των εκλεκτόρων φοιτητοπατέρων στα όργανα συνδιοίκησης, προσπαθώντας να αντικαταστήσουν τη σωστή προλεταριακή γραμμή της ανατροπής του νόμου. Έτσι, διακηρύσσοντας ότι οι μαζικοί αγώνες στο δρόμο είναι άκαρποι, κατέληξαν στην εκλογολαγνία, προσπαθώντας να πείσουν τους φοιτητές ότι αυτοί είναι που θα τους σώσουν μέσα από τη συνδιαλλαγή τους με το καθηγητικό κατεστημένο.

Μεσα σε αυτο το κλιμα δυναμεις που και καλα αυτοπροσδιοριζονται ως αντικαπιταλιστικες ηταν απο τις πρωτοπορες στο κλεισιμο των καταληψεων. Ειναι χαρακτηριστικο πως πολλες σχολες (πχ στο ΕΜΠ η στην Πατρα) οι καταληψεις δεν εληξαν με πλαισια ΔΑΠ η "ανεξαρτητα" δεξια, αλλα απο τα σχηματα των ΕΑΑΚ στα οποια την πρωτοκαθεδρια ειχαν οι ΑΡΑΣ-ΑΡΑΝ. Με το προσχημα οτι "ο κοσμος εχει κουραστει" (ξεχωρα οτι ο κοσμος δεν κουραστηκε απο την κινητοποιηση, αλλα απο τη διαλυση των δομων του κινηματος, απο την αλλοτριωση των κινηματικων διαδικασιων απο τον ιδιο στην οποια οι ιδιοι ειχαν πολυ σημαντικη συμμετοχη με τις πανελλαδικες πορειες και την εγκαταλειψη των τοπικων, με τη μετατροπη των επιτροπων αγωνα σε πεδιο οργανωτικης αντιπαραθεσης με τους κνιτες στη βαση εκπαιδευτικων μοντελων κλπ) εκλειναν τις καταληψεις με προοπτικη "απο Σεπτεμβρη" λες και το κινημα ειναι κουμπι που ανοιγει και κλεινει - και αραγε αυτοι που το δεκεμβρη ενοιωθαν τοσο αβολα με την ελλειψη αιτηματων, που μιλουσαν εναντια στο αυθορμητο του κοσμου το οποιο προσπαθουσαν να καλουπωσουν-καπελωσουν-"πολιτικοποιησουν" ειτε με τα ρεφορμιστικα συνθηματα "να αφοπλιστει η αστυνομια" και "κατω η κυβερνηση των δολοφονων" ειτε με τη μεταλαξη των συνθηματων στις πορειες με τα "μπατσοι φασιστες δολοφονοι" και γενικοτερα ο φοβος απεναντια στα αυθορμητα αντιμπατσικα συνθηματα με τετοιους γελοιους τροπους, οταν ηταν ομως να κλεισουν οι καταληψεις... υποταχτηκαν στο "αυθορμητο",  η καλυτερα το επικαλεστηκαν για να δικαιολογισουν το ρεφορμισμο τους. Ετσι η ανατροπη του νομου μετατραπηκε σε παλη εναντια στην εφαρμογη του μεσα απο τα τμηματα της συνδιοικησης, στην οποια οχι μονο δε ντρεπονται να συμμετεχουν αλλα εχουν κατα καιρους ψηφισει και διαφορους "κομμουνιστες" πρυτανεις, ιδιαιτερα στι ΕΜΠ. Δηλαδη η παλη των συνδικαλιστων (στην καλυτερη) και των εκλεκτορων (στη χειροτερη) στα τμηματα συνδιοικησης υποκατεστησε τη μαζικη παλη των φοιτητων, ευνουχισε το φοιτητικο κινημα απο τις χωντανες διαδικασιες που του δινουν ζωη, μετετρεψε την παλη εναντια στις εκπαιδευτικες αναδιαρθρωσεις σε ζητημα καποιων ειδικων που θα σπανε τμηματα (στην καλυτερη περιπτωση) η θα συνδιαμορφωνουν μεσα σε αυτα με τους καθηγητες (στη χειροτερη). Ουτε τυχαιο ειναι οτι υποψηφιος ευρωβουλευτης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ηταν υποψηφιος προεδρος στο παιδαγωγικο του ΑΠΘ στις προσφατες προεδρικες εκλογες (οι οποιες μαλιστα γινονταν με τη μεθοδο που προβλεπει ο ννπ αυτην της καθολικης ψηφοφοριας των φοιτητων). Στη συνεχεια μαλιστα στη ΔΕΘ του 2007 στη θεσσαλονικη, αυτος ο χωρος εδειξε το πολιτικο του ηθος τραμπουκιζοντας ηλικιωμενους αγωνιστες απροκλητα σε μια επιδειξη μιας ματσο ψευτομαγκιας.

Ειναι χαρακτηριστικα τα κειμενα της ιδιας της ΑΡΑΝ απο εκεινη την περιοδο: 

πχ εδω: σε μια σχολη στην πατρα οπου μεχρι πριν ειχε καταληψη, τα πλαισια που κινητοποιουσαν κοσμο σε μια αγωνιστικη κατευθυνση αντικατασταθηκαν με πλαισια που το ζητημα το μετεθεταν στο να παρουν τα διοικητικα οργανα του πανεπιστημιου "αγωνιστκη αποφαση" (sic) εναντια στο νεο νομο πλαισιο. Τα υπολοιπα περι εξορμησεων κλπ αποτελουν απλα φανφαρες για να σιξουν σταχτη μπροστα στον ολοφανερο ρεφορμισμο τους, μιας και ολοι εχουν σχεση με φκ γνωριζουν οτι με την εντατικοποιηση που υπαρχει και χτυπαει κοκκινο - ειδικα μετα απο μηνες καταληψεων και χασιμο πολλων διδακτικων ωρων - τιποτα απο αυτα δεν μπορουσε να γινει, δηλαδη κλεινουν τις καταληψεις και μετα πεταν υπερεπαναστατικες φανφαρες και υποσχονται μη υλοποιησιμα πραγματα που απαιτουν υπερανθρωπο τρεξιμο. 

Το ζητημα δεν ειναι αν οντως το κινημα μπορουσε να συνεχισει - που πιστευω πως το οτι σταματησε δεν ηταν αντικειμενικο. Το ζητημα ηταν οτι η εντυπωση που εκλαμβανε ο κοσμος οταν εβλεπε ενα πρωτοπορο στον αγωνα δυναμικο να τον καλει να επιστρεψει στην κανονικοτητα, στη βαση το να κλεισουν οι καταληψεις "με ορους κινηματος" κατι που ομως διαμορφωνει πολυ χειροτερους ορους για τη συνεχεια καθως κατα αρχας ριχνει ομιχλη στο γιατι το κινημα ηττηθηκε. 

Εχουν περασει δυομιση σχεδον χρονια και ομως οι μνημες οσων συγκρουστηκαν με το ρεφορμισμο εκεινο το διαστημα, οσοι βριστηκανε ως "αριστεριστες", οσοι τραμπουκιστηκαν απο ρεφορμιστες δεν εχουν ξεχασει. Ιδιαιτερα οταν βλεπουν μετα απο αυτο το διαστημα μεσα απο τις γραμμες του ρεφορμισμου αυτου εχουν αναδυθει αντιδραστικα ψευτοαριστερα στοιχεια, απο "αριστερα" αφεντικα που απο τον τροπο συμπεριφορας προς τους εργατες τους οσο και την αποψη εντατικοποιησης της εργασιας που προσπαθουν να επιβαλλουν ειναι χειροτεροι απο τους δεξιους, καθως και ενα στρωμα συνδικαλιστικης γραφειοκρατιας με αντικαπιταλιστικο μανδυα του οποιου η καπελωματικη πρακτικη οδηγει στη διασπαση του εργατικου κινηματος. 

Σαν O.A.BLOG εχουμε εδω και χρονια κυρηξει πολεμο εναντια στις ρεφορμιστικες επιρροες στο κινημα, και αυτο το ποστ αποτελει μια υπενθυμιση πως συνεχιζουμε τον πολεμο αυτο με ιση και περισσοτερη λυσσα, για την αυτονομια του κινηματος, για τις νικες που εχουμε αναγκη, με μια κινηματικη λογικη που ως προταγμα εχει να εχει ο κοσμος τον αγωνα στα χερια του. Γιατι η παλη εναντια στο ρεφορμισμο δεν ειναι κατι που μεταιθεται μια μερα πριν την επανασταση (οπου οι επαναστατες θα επιλεξουν να παρουν τα οπλα και οι ρεφορμιστες οχι) αλλα καθημερινη παλη στα πλαισια του κινηματος και ειδικα στις κρισιμες καμπες του οπως το πασχα του 2007.

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

αλληλεγγυη στα τρολλ!

χτες ο σοσιαλογοκριτικος αμερικανικος ISP AT&T μπλοκαρε σε μεγαλο κομματι των πελατων του την προσβαση στο γνωστο τρολοκαναλο /b/ του 4chan.org. Αυτη η κινηση εντασεται στο γενικοτερο κλιμα τρομοκρατειας στο ιντερνετ που ξεκινα απο το νομο που θελουν να περασουν στη Γαλλια, την δικη του pirate bay στη σουηδια κλπ. Και τωρα θελουν να χτυπησουν την πρωτοπορεια του διαιντερνετικου κινηματος, τα τρολ. Και καθολου τυχαιο δεν ειναι πως χτυπαν το συγκεκριμενο καναλι, αν λαβουμε υποψιν τον πρωτοπορο ρολο που επαιξε στον αγωνα εναντια στην αιρεση της σαιεντολογιας, οταν η τελευταια απαιτουσε απο σαιτ να κατεβασουν βιντεο που τη σατυριζαν, αγωνα που εγινε γνωστος ως Project Chanology, που περιελαμβανε απο χακεριες μεχρι διαδηλωσεις εναντια στους σαιεντολογους.

Αυτες οι επιθεσεις δε μας τρομοκρατουν, μας κανουν πιο δυνατους, πιο επιμονους να τρολαρουμε και μας δινουν πιο πολυ φαντασια.

Παραλληλα καταδικαζουμε απεριφραστα τις DoS επιθεσεις που γινονται εναντια της ΑΤ&Τ μεσω του 4chan. Η πραγματικη τρολεταριακη εξεγερση θα ριξει ουτε ενα σαιτ.

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

θα αλλαξει κατι αυτη τη φορα η ΔΕΘα αλλαξει;

Ίσως να με χτυπησε ο καυσωνας και εξ ου το οτι απο ιουλιο μηνα γραφω για την πορεια της ΔΕΘ που θα γινει το Σεπτεμβρη. Ομως, δυστυχως, τα πρωτα σημαδια που φαινονται δειχνουν οτι θα ειναι μια ΔΕΘ απο τα ιδια, οπου ο καθε πολιτικος χωρος θα βαλει μπροστα την αποψαρα του και θα δρασει βασει αυτης χωρις ουδεμια κινηματικη λογικη. Πολυ δυσκολα να συσπειρωθει το μπλοκ αγωνα που αρχισε το προηγουμενο διαστημα να συγκροτειται ωστε να κανει διακριτη την παρουσια του. Το αν θα γινει τελικα κοινη πορεια με ΓΣΕΕ κλπ για εμενα μικρη σημασια εχει. Ειτε ως διακριτο μπλοκ που θα συναντηθει με την πορεια της ΓΣΕΕ ειτε ως ξεχωριστη πορεια, το ζητημα κατ'εμε ειναι κατ'αρχας αυτο το κομματι κοσμου που το προηγουμενο διαστημα εδωσε κοινους ή αλληλοσυνδεομενους αγωνες να συμπορευτει. Δυσκολο αν κρινω τα πρωτα σημαδια. Και εαν τα πρωτα σημαδια ειναι ετσι, ποσο μαλλον η συνεχεια προς τα που παει...

Η μονη ελπιδα συσπειρωσης ειναι αυτη γυρω απο τον αγωνα που ανοιξε το προηγουμενο διαστημα και προκαλεσε πρωτογνωρη συσπειρωση. Εναν αγωνα του οποιο η σημασια εγκειται σε ενα διττο λογο: οτι αυτη τη στιγμη προκειται για την προμετωπιδα του αγωνα εναντια στην επισφαλεια οσο και οτι ειναι αγωνας εναντια στην προμετωπιδα της επισφαλειας. Και για αυτο ειναι σημαντικος, για αυτο μας αφορα ολους. Προβληματα υπαρχουν ετσι και αλλιως, κατακερματισμος, συντεχνιασμος κλπ, και ειναι εγκλημα να προσθετονται κι αλλα, ειναι εγκλημα κατ'αρχας κομματια που εχουν ηδη βρεθει να μην ενωθουν σε αυτην την πορεια.

Θα δειξει...

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

η τρομοκρατια δε θα περασει

Επιθεση παρακρατικων στο στεκι των αγωνιστικων κινησεων στη μακρυγιαννη

http://resistenciaelotta.blogspot.com/2009/07/blog-post_05.html

Επροκειτο για εκρηκτικο μηχανισμο (οχι εμπρηστικο οπως λανθασμενα αναφερεται σε αρκετα σαιτς) που, αν το στεκι ηταν ανοιχτο ή αν περνουσε κανενας περαστικος εκει γυρω μπορει να θρηνουσαμε θυματα λογω μεταλλικων αντικειμενων που εκτοξευτηκαν.

Εδω και αρκετο καιρο εχει αρχισει να υπαρχει μια ενταση της καταστολης απο την πλευρα του κρατους-"παρα"κρατους, και πολυ περισσοτερο καλλιεργιας ενος κλιματος τρομοκρατιας και εμπεδωσης της ιδεολογιας της ταξης-ασφαλειας στην καθημερινοτητα του λαου, με επιθεσεις σε στεκια, σκουπες σε μεταναστες, καγκελα σε πλατειες, συνεχης αστυνομικης παρουσιας σε καθε πορεια και πολυ συχνη χρηση χημικων, συνδικαλιστικες διωξεις και καταδικες, κουκουλονομους κλπ κλπ. Μια διαδικασια που εχει ξεκινησει αρκετο καιρο τωρα και μετα τα γεγονοτα του δεκεμβρη επιταχυνθηκε. Καθως το συστημα αντιλαμβανεται την ολη και πιο εντονη απονομιμοποιηση του, θα απαντα στους αγωνες με καταστολη.

ΥΓ για οσους εχουν βαρεθει να ακουν ατακες του στυλ "αν ψηφιζατε στις ευρωεκλογες δε θα γινονταν ολα αυτα" ενα πολυ καλο κειμενο απο την οπορτουνιστικη παρεκλιση

Απεναντι σε αυτο το κλιμα ειναι επιβεβλημενη η μαζικη μας παρουσια στην πορεια αλληλεγγυης στους μεταναστες αυριο. Ευτυχως στη θεσσαλονικη ο σεχταρισμος αριστερας-αα χωρου δεν ειναι τοσο εντονος που να δικαιολογει μια απαραδεκτη κατασταση σαν αυτη στην Αθηνα με τις δυο ξεχωριστες πορειες για το ιδιο ζητημα σε μια βδομαδα...

Δεν πα να μας χτυπαν με ολμους και κανονια, δεν πα να μας χαλαν τα πιο ομορφα μας χρονια, θα βαλουμε μπροστα τη μαυρη και την κοκκινη σημαια, για μας για μια ζωη πιο λευτερη πιο νεα.

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

για να θυμουνται οι νεοι και να μαθαινουν οι παλιοι...

προκυρηξη που μοιραστηκε στη Σχολή Θετικών Επιστημών

τη δευτερη βδομαδα της καταληψης της πρυτανειας του ΑΠΘ

αναδημοσιευέται για συναισθηματικούς λόγους (κυριως),

για να υπάρχει (καθως ειχε μυστηριωδως εξαφανιστεί από όλους και παντού και τη βρήκα τυχαία)...

...και γιατι τίποτα δεν έχει τελειώσει.

ΚΑΘΑΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ... ΑΠΟ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι μετανάστρια από τη Βουλγαρία και εργαζόταν ως καθαρίστρια στον ΗΣΑΠ μέσω της εργολαβικής εταιρίας ΟΙΚΟΜΕΤ. Είναι μαχητική συνδικαλίστρια στην Παναττική Ένωση Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού και δεχόταν απειλές για τη συνδικαλιστική της δράση. Το βράδυ της 22ης Δεκεμβρίου του 2008, δέχτηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι καθώς επέστρεφε σπίτι της από τη δουλειά. Σήμερα νοσηλεύεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση, έχοντας υποστεί βλάβες σε ζωτικά όργανα και στο πρόσωπο. 

Η επίθεση στην Κ. Κούνεβα δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία σε ένα ειδυλλιακό τοπίο. Εντάσσεται στο πλαίσιο ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και προώθησης της επισφάλειας στην εργασία. Αυτή η λογική χτύπησε σφοδρά παγιωμένα εργασιακά δικαιώματα, με μερικά μόνο παραδείγματα, την προώθηση της μερικής απασχόλησης, τη μεταροπή των βαρέων και ανθυγιεινών ενσήμων σε μεικτά, τη μη αναγνώριση υπερωριών, την ενοικίαση των εργαζομένων στο σύγχρονο δουλεμπόριο από επιχειρήσεις τύπου Adecco.  Παράλληλα υπάρχει η εργοδοτική παρανομία και τρομοκρατία απέναντι στους εργαζόμενους. Ένα μεγάλο ποσοστό εργαζομένων βιώνει τη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία και αναγκάζεται να υπογράψει είτε λευκές συμβάσεις είτε συμβάσεις που προβλέπουν πολύ περισσότερα χρήματα από αυτά που πραγματικά παίρνει. Τέλος, οποιαδήποτε προσπάθεια διεκδίκησης των αυτονόητων δικαιωμάτων ουσιαστικά απαγορεύεται υπό το καθεστώς απειλών, της απόλυσης και της συνεχούς αλλαγής εργασιακού χώρου. Το δουλοκτητικό πλαίσιο, το οποίο επιβάλλεται στους εργαζόμενους συμπληρώνεται από τους πενιχρούς μισθούς ύψους 400 και 500 ευρώ.

Το καθεστώς αυτό καλά κρατεί και μέσα στο Α.Π.Θ. Το πανεπιστήμιο προκειμένου να καλύψει πάγιες και σταθερές ανάγκες του, όπως π.χ. ο καθαρισμός, η φύλαξη, τεχνικές και διοικητικές υπηρεσίες, η ύπαρξη ζωοκόμων, κηπουρών κλπ. συνάπτει συμβάσεις με εργολαβικές εταιρίες (στην περίπτωση του Α.Π.Θ. με την «Οικολογική», η οποία συνεργάζεται με την ΟΙΚΟΜΕΤ) και αυτές αναλαμβάνουν με δικά τους μέσα (δηλαδή δικό τους προσωπικό και εξοπλισμό) να διεκπεραιώσουν το έργο. Δημιουργούνται έτσι δύο σχέσεις: αφενός ανάμεσα στο Α.Π.Θ. και την εργολαβική εταιρία και αφετέρου ανάμεσα στην εργολαβική εταιρία και τους εργαζομένους, για τους οποίους αυτή και όχι το Α.Π.Θ. είναι εργοδότης. Στην πράξη παρουσιάζονται στις σχέσεις των εργαζομένων με την εργολαβική εταιρία αντίστοιχα φαινόμενα με αυτά που αντιμετώπιζε η Κ. Κούνεβα – επισφάλεια, ανασφάλεια εάν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, εργοδοτική αυθαιρεσία, απειλές και τρομοκρατία. Την ίδια στιγμή, βλέπουμε ότι όλες οι λειτουργίες του δημόσιου πανεπιστημίου σταδιακά εκχωρούνται σε ιδιώτες και επιχειρήσεις που αποκομίζουν έτσι κέρδη εκατομμυρίων. Από τις εργολαβίες, τα ιδιωτικά κυλικεία, το κλείσιμο των πανεπιστημιακών εκδόσεων, μέχρι την έρευνα για τις πολυεθνικές, το πανεπιστήμιο πουλιέται και αγοράζεται ως μια οποιαδήποτε επιχείρηση στο βωμό της ελεύθερης αγοράς. 


Απέναντι σε όλα αυτά, κάποιοι αποφασίσαμε να συναντηθούμε και να δράσουμε μαζί. Φοιτητές, εργαζόμενοι και άνεργοι φτιάξαμε την Πρωτοβουλία ενάντια στις εργολαβίες στο Α.Π.Θ., με στόχο σε πρώτη φάση την αλληλεγγύη στην Κ. Κούνεβα και τη δράση ενάντια στις ίδιες τις εργολαβίες. Διεκδικούμε την κατάργηση των εργολαβιών στο Α.Π.Θ., με την παράλληλη εργασιακή αποκατάσταση των εργαζομένων. Στο παραπάνω πλαίσιο τη Δευτέρα 16-3-2009 καταλάβαμε την Πρυτανεία με σκοπό αφενός να λειτουργήσει σαν κέντρο αγώνα και αφετέρου να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης απέναντι σε έναν από τους κύριους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης. Μαζί μας συστρατεύονται φοιτητικοί σύλλογοι και σωματεία, καθώς το ζήτημα των εργολαβιών και της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων αφορά το σύνολο της εργαζόμενης κοινωνίας. Την αλληλεγγύη τους έχουν εκφράσει και πρωτοβουλίες 90 σωματείων στην Αθήνα καθώς και η ΠΕΚΟΠ (το σωματείο της Κούνεβα που στην Αθήνα δίνει το δικό του μακρύ αγώνα ενάντια στις εργολαβίες).

Όλα τα παραπάνω δεν εξετάζονται μόνο από τη σκοπιά της αλληλεγγύης, αλλά έχουν άμεση σχέση με το δικό μας εργασιακό μέλλον ως φοιτητές των Θετικών Επιστημών. Αφού μετά το πτυχίο θα εργαστούμε ως καθηγητές είτε στο δημόσιο, όπου οι προσλήψεις παίρνουν το χαρακτήρα ωρομίσθιου (αναγκάζοντάς μας να τρέχουμε από σχολείο σε σχολείο για να συμπηρώσουμε ώρες, με ωρομίσθιο 6 ευρώ την ώρα, το 1/4 δηλαδή του μόνιμου καθηγητή), είτε "οι λιγότερο τυχεροί" θα κληθούμε να δουλέψουμε ατέλειωτα ωράρια σε φροντιστήρια, πολλές φορές ανασφάλιστοι και με απλήρωτες υπερωρίες. Την ίδια στιγμή, επειδή οι προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ είναι ελάχιστες θα αναγκαστούμε ίσως να δουλέψουμε για χρόνια στην επισφαλή εργασία και με αντικείμενο άσχετο με την επιστήμη μας.

Στην παγκόσμια οικονομική κρίση που διανύουμε το δίλλημα που μας υποβάλλουν είναι "ανεργία ή ελαστικά ωράρια" (για την "από κοινού" αντιμετώπιση της κρίσης), δίλλημα ψευδές, που δε μας αφορά, και που οφείλουμε να προσπεράσουμε διεκδικώντας μόνιμη και σταθερή δουλειά μέσα από συλλογκούς αγώνες και κοινωνική αλληλεγγύη. Αυτή είναι και η μόνη απάντηση που πρέπει να δωθεί!

  • ΝΑ ΠΑΨΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΙΩΝ ΣΤΟ Α.Π.Θ.
  • ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟ Α.Π.Θ.
  • ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΥΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
  • ΕΞΩ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΜΕΤ - ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΘ - ΕΞΩ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ

Φοιτητές ΣΘΕ - κατάληψη πρυτανείας

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

κι αν κλεινουν την υποθεση, ο αγωνας συνεχιζεται...

Γιατι η υποθεση μπορει να μπει στο συρταρι του δικαστικου τους συστηματος, ομως στη μνημη, στις συνειδησεις, στον τροπο που αντιμετωπιζονται καποιες καταστασεις τοσο απο το ιδιο τις ιδιες τις εργολαβικες καθαριστριες οσο και απο τον αλληλεγγυο κοσμο, που μεχρι προτινως οχι απλα δε μιλουσε αλλα ουτε καν εβλεπε, τιποτα δεν ειναι ιδιο με πριν.

Ας κλεισει η υποθεση της Κουνεβα, ας αθωωθει ο Κορκονεας, ας κερασουν και ας πιουν μονοι τους και ας βγουν ολοι λαδι. Το μονο που καταφερνουν ειναι παραπερα η απονομιμοποιηση τους.