περι αριστερας (;) ξανα

αναδημοσιευση απο το μπλογκ http://sotloustas.blogspot.com/2008/12/blog-post_1735.html

Παρακαλω οι μυημενοι να προσεξουν ημερομηνια και ονομα συγγραφεα (δεν παει προσωπικα αλλα ως προς τον πολιτικο χωρο οπου ανηκει). Θα καταλαβουν προς τι το συγκεκριμενο ταγκ της αναρτησης...

Ευχαριστω το κοκκινο πρισμα για την επισημανση.

*************************************************************************

Τρίτη, 02 Δεκεμβρίου 2008
Ειναι η ΠΑΣΠ "αριστερα"???
Χρονια τωρα, ακουω τοποθετησεις πανω σ'αυτο το θέμα. Αλλοι λένε ΝΑΙ, αλλοι λένε ΟΧΙ, άλλοι ΟΧΙ ΑΚΟΜΑ. Το ζητημα όμως δεν ειναι απλα ενα ΝΑΙ η ενα ΟΧΙ. Πρεπει να μπει ενα ερωτημα για το ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ? Ο καθενας εχει στο μυαλό του διαφορετικά πραγματα για την συγκεκριμενη εννοια.

Στην wikipedia γραφει:
"Ο όρος Αριστερά στην πολιτική κυρίως αναφέρεται σε πολιτικές που μπορούν να χαρακτηριστούν «κοινωνικές». Στην πράξη είναι δυνατόν να αφορά διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με τον τόπο και την εποχή, ενώ συντίθεται από διάφορους πολιτικούς χώρους (από ακροαριστερούς ως κεντροαριστερούς και καλύπτοντας όλο το ενδιάμεσο φάσμα) που μπορεί να έχουν ακόμη και αντικρουόμενες απόψεις για την οικονομική, πολιτική και κοινωνική οργάνωση."

Η όλη αναλυση ειναι μια ΜΠΟΥΡΔΑ! Αριστερα ειναι καθετι προοδευτικό που ωθει τα πραγματα προς μια ριζοσπαστική αλλαγή. Αριστερα ήταν το 1789 οι αστοι που συμπαρασυροντας μεγάλο κομμάτι του γαλλικου λαου καταφεραν να δημιουργησουν μια βραχυβια δημοκρατια. Η ριζοσπαστικη αυτη επανασταση, οδηγησε στο χρονοντουλαπο της ιστοριας σειρα μοναρχικων καθεστωτων και υπηρξε η απαρχη για ενα νεο τροπο σκεψης. Αριστερη ήταν και η Οκτωβριανη Επανασταση του 17' στην Τσαρικη Ρωσσια, που ήταν ο φάρος για το εργατικό κινημα του 20ου αιωνα! Κάθε στιγμη υπαρχει αριστερη και δεξια σταση.

Η αριστερη σταση για την συγκεκριμενη στιγμη ειναι συγκεκριμένη: Πρέπει να ηττθει ο δικομματισμος και να αποκρουστει η νεοφιλελευθερη επιθεση. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ειναι 2 νεοφιλελευθερα κομματα που παρα τις διαφορές τους έχουν το ιδιο αποτέλεσμα: Ειναι εναντια στα συμφεροντα του λαού. Είναι παράλογο να πιστευει κανεις ότι ο Καραμανλης μπορει να εξυπηρετησει τα συμφεροντα του λαου την ωρα που εχει ξεπουλησει την δημοσια περιουσια και εχει διαλύσει την δημοσια παιδεια. Ομως άλλο τοσο παράλογο ειναι να πιστευει κανεις οτι ο Παπανδρεου θα κανει κατι διαφορετικό την ωρα που η ΠΑΣΚΕ συναινεί με τον ΣΕΒ σε αυξησεις λιγοτερο απο 1 ευρω την μέρα! Όπως πολυ σωστα τονισε ο Λαζοπουλος: "Οταν η αντιπολιτευση συναινει σε αυξησεις 1 ευρω, τι σε κανει να πιστευεις οτι θα σου δωσει 2 όταν γινει κυβερνηση?"

Φτανοντας στα πανεπιστημια βλεπουμε μια εξαιρετικα περιπλοκη κατασταση. Έχουμε μια ΠΑΣΠ που σε κεντρικα ζητηματα όπως το αρθρο 16 διεφωνησε με το ΠΑΣΟΚ. Οι ΠΑΣΠιτες το λενε αυτο με μεγαλη υπερηφανια θέλοντας να υπερασπισουν την αποψη της "αριστερης" ΠΑΣΠ. Μπορουσε όμως να κάνει διαφορετικά? ΟΧΙ! Αν το ΠΑΣΟΚ πίεζε την ΠΑΣΠ να υιοθετησει την αποψη υπερ της αναθεωρησης του αρθρου 16, η ΠΑΣΠ θα διαλυοταν. Δεν μπορουμε συνεπως να λέμε ότι η ΠΑΣΠ αντιταχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, αφου με χιλαδες φοιτητες στους δρομους, ήτανε μονοδρομος η ανοιχτή διαφωνια με το ΠΑΣΟΚ. Η αντιθεση ομως αυτη, χρησιμοποιηθηκε απο το ΠΑΣΟΚ με φοβερη μαεστρία! Αυτοματα δημιουργηθηκε φοβερη κοντρα αναμεσα στα 2 στρατοπεδα Παπανδρεικων-Εκσυγχρονιστων. Η κοντρα αυτη προβάλλεται σαν κοντρα αριστερας-δεξιας μεσα στην ΠΑΣΠ. Το παραλογο βεβαια είναι ότι η "αριστερα" της ΠΑΣΠ υποστηριζει τον Παπανδρεου, τον υπερμαχο δηλαδη της αναθεωρησης του αρθρου 16! Η κοντρα αυτη μεσα στην ΠΑΣΠ ειναι το καλυτερο εργαλειο του ΠΑΣΟΚ εναντια στην αριστερα! Βλέποντας αυτην την διαμαχη ενας φοιτητης ειναι πολυ ευκολο να "πιαστει" κοροιδο και να νομίζει οτι συμμετέχοντας στην διαμαχη υπέρ των "αριστερων" θα αλλαξει τα πραγματα στην ΠΑΣΠ, ακομα και στο ΠΑΣΟΚ! Το αποτελεσμα βεβαια, ειναι παντα ιδιο: Ειτε αποχωρει απο την ΠΑΣΠ καταλαβαινοντας οτι τελικα δεν μπορει να αλλάξει τιποτα, ειτε παραμενει στην ΠΑΣΠ ως μελλοντικο στελεχος του ΠΑΣΟΚ, με οσα μπορει να του προσφερει αυτη η θεση.

Ακομα ομως και η "αριστερη" ταση της ΠΑΣΠ τελικα συμβαδιζει με την ΔΑΠ. Μπορει στα κειμενα και στον καθημερινο της λόγο να καταγγελει την ΔΑΠ και τις νεοφιλελευθερες πολιτικες, αλλα η ολη σταση της ειναι παρομοια. Τα κεντρικα ζητηματα δεν ειναι η αποκρουση της νεοφιλελευθερης επιθεσης και συγκεκριμενα η μη εφαρμογη/καταργηση του νομου πλαισιο. Ειναι τα παρτυ και οι εκδρομες που θα βοηθησουν στο μεγαλωμα της κομματικης επιρροης. Η κύρια στοχευση της ΠΑΣΠ είναι η άνοδος στις φοιτητικές εκλογές. Αυτο παρουσιαζεται σαν απαραιτητο βήμα για την "αλλαγή" και την "ανατροπή". Στο διλλημα φοιτητικο κινημα ή εκλογική άνοδο η ΠΑΣΠ απαντα το 2ο,...

Σαν συμπερασμα μπορουμε να βγαλουμε ότι η σταση της ΠΑΣΠ εχει τα ακολουθα αποτελεσματα:
1) Παθητικοποιηση των φοιτητων.
2) Εγκλωβισμο προοδευτικων φοιτητων σε πλαισια δρασης που τους καταστουν "ανενεργους" για το φοιτητικο κινημα.
3) Εξυπηρετηση των συμφεροντων του ΠΑΣΟΚ με τον καλυτερο δυνατο τροπο.
4) Η γραμμη της "νομιμοτητας" που κρατα στα οργανα διοικησης, συμβάλει στην υλοποιηση της κυβερνητικης πολιτικης στην παιδεια. (σε οσες σχολες επιχειρηθηκε να εφαρμοστει ο νομος πλαισιο και δεν υπηρχε ισχυρη παρουσια της αριστερας, η ΠΑΣΠ απλα δηλωσε την διαφωνια της και η κυβερνητικη πολιτικη εφαρμοστηκε)

Η ΠΑΣΠ ομως μπορει να αλλάξει το ΠΑΣΟΚ? Αυτο το ζητημα μπαινει συχνα απο τα προοδευτικα στοιχεια της ΠΑΣΠ που κατανοουν οτι το ΠΑΣΟΚ ειναι ενα δεξιο, νεοφιλελευθερο κομμα. Η απαντηση είναι απλη: Οι κομματικές νεολαιες δεν ειναι "κομματα νέων". Ειναι ενας μηχανισμος απο τον οποιο αντλουν στελεχη τα "μητρικά" κόμματα. Ειναι επισης δεδομενο ότι τα κόμματα αλλάζουν σταση με βάση τις πιεσεις απο την κοινωνία και όχι από τις κομματικές τους νεολαίες. Το ΠΑΣΟΚ δεν αλλαξε σταση γιατι ενα μερος της ΠΑΣΠ αντιταχθηκε στην αναθεωρηση του αρθρου 16, αλλα γιατι χιλιαδες φοιτητές-ψηφοφοροι θα το παιρνανε με τα γιαουρτια αν ξαναμιλουσε για δημοσια και δωρεαν παιδεια!

Τελικα η ΠΑΣΠ ειναι αριστερά?
Χλωμό!!!
Αναρτήθηκε από sotiris loustas στις 12:52 μ.μ.

Κυρια Σωτη, αφηστε την αριστερα ησυχη πια!

Στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ ανεξάρτητη «δημοκρατική αριστερά»: υπήρξε η ΕΔΑ η οποία αποτελούσε, εκ των πραγμάτων, όμηρο του παράνομου ΚΚΕ· υπήρξαν και υπάρχουν «αριστεροί δημοκράτες», μονάδες, παρέες· υπήρξε και υπάρχει σοσιαλδημοκρατικό κόμμα· υπάρχει σοσιαλφασιστικό· υπάρχει κι ο σχηματισμός που ελάχιστα διαφέρει από το ΚΚΕ.

Άρθρο της Σώτης Τριανταφύλλου για την Athens Voice, τεύχος: 309 - 07/07/2010

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνιστά μέρος ενός ευρωπαϊκού (και παγκόσμιου) φαινομένου μιας και δίπλα στα παλιά κομμουνιστικά κόμματα έχουν εμφανιστεί κομμουνιστογενείς ομάδες (π.χ. το γαλλικό «Αντικαπιταλιστικό Κόμμα» που εκπροσωπεί ο Ολιβιέ Μπεζανσενό, η ιταλική «Κομμουνιστική Επανίδρυση») οι οποίες θα όφειλαν να βρουν τρόπο να συνεργαστούν με τα ΚΚ· τα ΚΚ, παρότι «χρεοκοπημένα», αποτελούν το κρυφό ιδανικό τους.

Αν κάποιο κόμμα στερείται νοήματος, αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ: εφόσον οραματίζεται την εργατική επανάσταση (υπό ασαφείς όρους), με το να ψευτοδιαφοροποιείται από το ΚΚΕ υπονομεύει τους ίδιους του τους στόχους.

Καθώς, όσα ενώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΚΕ είναι περισσότερα και σημαντικότερα από όσα τον χωρίζουν, η κυρίαρχη φυσιογνωμία της ελληνικής αριστεράς είναι σταθερά δογματική και θηριώδης· με φωνή διαπεραστική, με ύφος επιθετικού θύματος· χωρίς δημοκρατική παιδεία· χωρίς σεβασμό στους θεσμούς· «εργατιστική», «οικονομιστική», λαϊκιστική.

Όχι ότι το ΚΚΕ –το οποίο αποτελεί διεθνή εξαίρεση σε ό,τι αφορά την εκτίμηση της ιστορίας, την ερμηνεία του μαρξισμού-λενινισμού (με έμφαση στον λενινισμό), την αδιαλλαξία προς τα υπόλοιπα «αριστερά» κόμματα– θα δεχόταν να συνεργαστεί με τους «προδότες» του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηθική της πίστης/προδοσίας που το διέπει εμποτίζει με μισαλλοδοξία και φανατισμό ολόκληρη την κοινωνία· το ΚΚΕ έχει επιβάλει τον ηθικό του κώδικα εδώ και εβδομήντα χρόνια: χάνοντας τον εμφύλιο πόλεμο (τον καταδικασμένο από την αρχή) κέρδισε την ειρήνη· η Ελλάδα έγινε μια δεξιά δικτατορία με σοβιετόφιλους πολίτες· μικροαστούς, συντηρητικούς «αριστερούς»· τόσο κατατρεγμένους (όχι μόνον από την δεξιά αλλά από την ίδια τους την παράταξη) που δεν είχαν την ενέργεια για να σκεφτούν.

Κανείς δεν μπορεί να ζει κάτω από συνθήκες απόλυτης πραγματικότητας· το ΚΚΕ όμως ζει κάτω από συνθήκες απόλυτης μυθολογίας. Γι’ αυτό –και για πολλούς άλλους πολιτικούς και πολιτισμικούς λόγους– το ΚΚΕ εσωτερικού, που από το 1968 υποσχόταν μια «κοινωνική» δημοκρατική αριστερά, μια αριστερά ευρωπαϊκή, απέτυχε.

Το μη-ευρωπαϊκό ΚΚΕ («εξωτερικού») απέκτησε και διατηρεί ακόμα μεγαλύτερη δύναμη από την εκλογική του: η ηθική, ο εσωτερικός πολιτισμός του, η ρητορική του αντιστοιχούν στην ελληνοθωμανική καθυστέρηση. Και εξαιτίας αυτής της καθυστέρησης εκφράζει τη συστηματικά απλοϊκή του γνώμη «στον δρόμο», ευαγγελιζόμενο την προλεταριακή επανάσταση. Ωστόσο, για οποιαδήποτε επανάσταση χρειάζονται επαναστάτες· ειδικά για μια προλεταριακή επανάσταση είναι απαραίτητοι οι επαναστάτες προλετάριοι.

Έχουμε λοιπόν την αριστερά που αξίζουμε;

Μπορούν να φέρουν τον χαρακτηρισμό της αριστεράς κόμματα σαν το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως ενώ προχωρεί ο 21ος αιώνας δικαιούμαστε μια αριστερά που να μηδενίζει –όσο είναι δυνατόν– το κοντέρ αυτής της τρελής ιστορίας η οποία έχει να επιδείξει, εκτός από «αγώνες» και ηρωισμούς, πισώπλατα μαχαιρώματα, αιματηρές εκκαθαρίσεις, μοιραία σφάλματα;

Για να δικαιούμαστε μια «κανούργια» (όχι «ανανεωτική», αλλά καινούργια) αριστερά πρέπει, κατ’αρχάς, να την επιζητούμε: ο χρόνος θα δείξει αν η πρωτοβουλία των τεσσάρων βουλευτών που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει κάποια κοινωνική ανάγκη, ή αν πρόκειται για μια απαραίτητη αλλά μάταιη κίνηση αψηφισιάς.

Έτσι κι αλλιώς, το διάβημα άργησε υπερβολικά: ακόμα και το 1968 ήταν ήδη πολύ αργά· η αριστερά έχασε το βήμα της μοντέρνας εποχής· ήδη, από τη δεκαετία του ’30 έπαψε να αποτελεί όχημα κοινωνικής πρωτοπορίας. Στη δεκαετία του ’60 και του ’70, πολλές από τις απαραίτητες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις πραγματοποιήθηκαν με πρωτοβουλίες της σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροδεξιάς. Η αριστερά εξέπεσε στον αντιδυτικό μηδενισμό και στην ανόητη «πολιτική ορθότητα» που εξελίχθηκε σ’ ένα νέο κατεστημένο. Χωρίς καμιά ενοχή, χωρίς καμιά αυτοσαρκαστική χειρονομία.

Τι πρέπει να γίνει αν θεωρούμε ότι υπάρχει ανάγκη και χώρος για ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, «επαναστατικά» μεταρρυθμιστικό κόμμα:

1) πλήρης ρήξη με την ιστορία και την πολιτεία του ΚΚΕ

2) ανάδειξη καινούργιων αναλύσεων της σημερινής πολιτικής και οικονομικής κατάστασης με παράλληλη ανάδειξη καινούργιων λύσεων: άνοιγμα ενός ευρέος διαλόγου γύρω από την πολιτική και τον τρόπο της ζωής

3) οργάνωση ενός δημοκρατικού κόμματος με χαλαρές δομές στη βάση μιας διακήρυξης που να περιλαμβάνει τα πρωταρχικά ζητήματα της οικονομίας και της δημοκρατίας: παραγωγή τοπικών προϊόντων (μείωση εισαγωγών)· χωρισμός εκκλησίας-κράτους· δήμευση εκκλησιαστικής περιουσίας· σταδιακή κατάργηση του στρατού· «εθνική» ανεξαρτησία στο πλαίσιο της ΕΕ (προς το παρόν...)· εκπαιδευτική μεταρρύθμιση· περιβαλλοντική προστασία· περιορισμός δημόσιου τομέα και γραφειοκρατίας· άρση της μονιμότητας· ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας· τροποποίηση του μητρικού-πατρικού ρόλου του κράτους· μεταναστευτική πολιτική (σταματώ εδώ: το «μανιφέστο» για μια δημοκρατική αριστερά καταλαμβάνει κάμποσες σελίδες).

Η ουσία είναι ότι για να παίξει η αριστερά «θετικό» ρόλο, όχι τον θορυβώδη και κενό περιεχομένου που έχει συνηθίσει να παίζει (γόοι και κραυγές και αιώνιοι πόνοι) θα χρειαστεί καινούργια πρόσωπα με καινούργιες ιδέες και λέξεις.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να υποβάλουμε σε ευθανασία τα «παλιά» πρόσωπα όπως ισχυρίζονται οι γνωστοί θερμοκέφαλοι που δεν λείπουν από κανέναν πολιτικό χώρο: στα πλαίσια και στις παρυφές της «ανανεωτικής» αριστεράς συναντάει κανείς τους καλύτερους από τους πρεσβύτερους συμπολίτες μας (και, αναπόφευκτα, μερικούς που δεν θα ήθελε να συναντήσει ποτέ...)

Η «νέα» αριστερά, θα χρειαστεί σαφές, ριζοσπαστικό πρόγραμμα που ίσως δυσαρεστήσει και σοκάρει τους καλοπερασάκηδες, τους θρησκομανείς, τους λεβεντοπατριώτες, τους φραπεδόβιους αεριτζήδες, τους γλεντζέδες των σκυλάδικων, τους τεμπελοφοιτητές, τους κουκουλοφόρους, τους αναρχοφασίστες, τους χούλιγκανς των γηπέδων κι όσες γυναίκες είναι ενθουσιωδώς παραδομένες σε ανδρική τυραννία· κοντολογίς, όποιον χαρακτηρίζεται, αυθαιρέτως, «μέσος Έλληνας» συγκεντρώνοντας πλήθος από αντικρουόμενες ιδιότητες.

Από τη φύση της, η αριστερά (φύση που έχει διαστραφεί: έτσι προκύπτει η αλλόκοτη ανάγκη για το επίθετο «δημοκρατική» που θα έπρεπε να περιττεύει), είναι δύναμη επαναστατική μέσα στην καθημερινότητα· δεν κολακεύει τους κομφορμιστές: είτε τους θαμπώνει, είτε τους ανοίγει τα μάτια.

Η μεγαλυτερη τιμωρια για την αριστερα για την καταντια της ειναι οτι μπορει και την πιανει στο στομα του ο καθε βλακας και πεταει οτι μαλακια του κατεβει.

Απο τη φυση της η αριστερα ειναι αυτο και αυτο... την ιδια στιγμη που διαγραφει δεκαετιες επαναστατικου κινηματος. Επισης η αριστερα θα επρεπε να φροντιζει επι της ουσιας για την εφαρμογη του προγραμματος σταθεροτητας (γιατι αυτα που λεει αυτο ειναι) εν ειδη ενος ρεαλισμου.

Ας το πει καπως αλλιως αυτο που θελει για να το παιξει πιο ψαγμενη και λιγοτερο δογματικη (αν θελει κατι και δεν πεταει απλα ασυναρτησιες για να πληρωνεται) και ας αφησει την αριστερα ησυχη, αρκετα προβληματα εχει ηδη.

Για τα δακρυα που χυθηκαν αργα (και στεγνωσαν γρηγορα)

Στην τελευταια πορεια ολος ο κοσμος στη θεσσαλονικη κοιμοταν, την ιδια στιγμη που στη βουλη γινεται η ψηφοφορια για το νεο ασφαλιστικο νομοσχεδιο. Ολος; Οχι! Καμια δεκαρια εξεγερμενοι αντισταθηκαν στην κυριαρχια, το κρατος, την εξουσια, εδιωξαν τους μπατσους απο τη ζωη τους, τραμπουκισαν περαστικους που του την ελεγαν, εριξαν μπουνιες σε αριστερους κια πεταξαν 3-4 πετρες στο υπουργειο.

Αυτο που εγινε, δεν ξερω κατα το ποσο εχει συζητηθει  γενικα ή εχει περασει στο ντουκου. Παντως δεν ειναι πρωτη, και δυστυχως ουτε τελευταια, φορα που εκφραζεται αυτος ο κεκαλυμενος σε αναρχικη εμφανιση φασισμος και δε βρισκει καμια αντιδραση μα ισα ισα βρισκει και υποστηριξη οταν απεναντι μας εχουμε να κανουμε με τους "κακους" αριστερους.

Καθως λοιπον η πορεια περνουσε απο την εγνατια, καποιοι προσπαθουσαν να σπασουν μια καμερα σε μια τραπεζα και πιο διπλα ηταν ενας αντρας και μια γυναικα, στην εισοδο μιας πολυκατοικιας, και τους την ειπαν. Ενταξει, πρεπει να εισαι ψιλομαλακας να τη λες σε καποιον που σπαει μια καμερα σιγουρα. Αλλα οι υπερεπαναστατες μας αντι απλα να τους την πουν και αυτοι, να τους βρισουν εστω, μαζευτηκαν καμια 10αρια απο την πορεια γυρω τους και αρχισαν να τους σπρωχνουν, να τους τραμπουκιζουν, να τους φτυνουν. Πραγματικα σοκαριστηκα εκεινη τη στιγμη, καθως η βια που ασκηθηκε εναντιον τους ηταν  οχι μονο δυσαναλογη ως προς το τι εκαναν αυτοι οι δυο, αλλα και να μαζευονται 10 να την πεφτουν σε δυο σε μια τετοια κατασταση και με τετοιο τροπο δεν μπορουν να χαρακτηριζουν ενα χωρο που μιλαει για κοινωνικη απελευθερωση κλπ. Και επειδη ακριβως εχω βιωσει και προσωπικα μια τετοια κατασταση, δεν μπορουσα καν να διανοηθω πως ενας αναρχικος (λεμε τωρα) θα μπορουσε να ηταν σε αυτη τη θεση.

Και ενταξει πες οι συγκεκριμενοι ειναι ζωα, αυτο που με σοκαρε πιο πολυ ειναι η αδιαφορια απο την υπολοιπη πορεια που εβλεπε αυτο που γινοταν με απαθεια, ισως και σιωπηλα υποστηριζοντας τους τραμπουκους. Ως ποτε δηλαδη θα ανεχομαστε τετοιες συμπεριφορες διπλα μας;  Ειδικα απο χωρους που δεν εχουν φτιαξει μια φορα ενα μπλοκ για να υπερασπιστουν τις οποιες πραξεις τους; Ποσα δακρυα να χυσουμε για τους νεκρους της μαρφιν για να διωξουμε τις ενοχες που προκαλουν οι ευθυνες μας οταν διπλα μας γινονται περιστατικα που βασιζονται σε τετοιες λογικες και δεν αντιδρουμε η και τα στηριζουμε κι ολας; Ποση υποκρισια χρειαζεται για να καλυψει την ανευθυνοτητα;

Και το κερασακι στην τουρτα οπως τελειωνε η πορεια, που καποιοι ξεκινησαν να πετανε πετρες στο υπουργειο. Ξεπερναμε τη λογικη (λεμε τωρα) οτι μια τετοια ψοφια και αμαζη πορεια μπορουσε να αλλαξει ποιοτικα με τετοιες ενεργιες και να γινει ξαφνικα "γαματη". Οταν δεν εχει καν τελειωσει η πορεια, τετοιες ενεργιες ειναι τουλαχιστον προβοκατορικες. Σιγουρα πολλοι αριστεροι λογω ηλιθιοτητας μιλουσαν για ασφαλιτες. Αλλα το γεγονος ειναι πως ενω τελειωνει μια τετοια πορεια που δεν μπορουσε να υπερασπιστει τον εαυτο της εναντια σε ενδεχομενη καταστολη (καλως κακως, οι συγκεκριμενοι δεν εχουν και καμια κοινωνικη παρεμβαση για να πεις οτι προσπαθουν να το αλλαξουν) ερχονται οι υπερεπαναστατες να συγκρουστουν στις πλατες αυτου του κοσμου (λεγαν οτι οι αριστεροι αν θελαν να εφευγαν αλλα απο τη μια το μπλοκ πχ που ημουνα ακομα δεν ειχε φτασει υπουργειο οταν ξεκινησε το σκηνικο και απο την αλλη οποιος πει οτι σε περιπτωση που εφευγε ο υπολοιπος κοσμος, ο ρουφιανος και προσκυνησμενος ντε, οι τυποι αυτοι θα συγκρουονταν ειναι ψευτης, μια ζωη παρασιτα στις πλατες των αλλων ηταν). Και πολυ καλα καναν οι αριστεροι που καναν αλυσιδες και απετρεψαν το σκηνικο να συνεχισει. Και πολυ κακως διαφοροι απο τον α/α χωρο ετρεξαν να υπερασπιστουν τους "συντροφους" τους. Αλλα ενταξει, αριστεροι οι αλλοι, αρα μαλακες, αρα εχουν αδικο. Δε χρειαζεται αν σκεφτεις πολιτικα σε τετοιες φασεις, φτανουν οι προακαταληψεις και οι κοινωνικες σου σχεσεις να αποφασιζουν. Δε μιλαω για ολους, γιατι για μερικους η αποφαση παρθηκε πολιτικα και αυτο ειναι το χειροτερο απο ολα. Και το σκηνικο κατεληξε με το να φαει ενας αριστερος μερικες μπουνιες, να γινει ενας ψιλοχαμος (ενα συνηθες αποτελεσμα οταν καποιος τολμαει και τι λεει στους τυπους αυτους) που ευτυχως εληξε χωρις να γινει κατι αλλο σοβαρο. Και με καποιους να προσπαθουν να συζητησουν με καποιους υπερεπαναστατες οι οποιοι απλα απεδειξαν οτι δεν μπορουν να αρθρωσουν ουτε ενα λογικο επιχειρημα.

Αυτο που τελος παντων θελω να πω ειναι πως υπαρχει υπερβολικη ανοχη εως και παθητικη υποστηριξη απεναντι σε λογικες και ενεργειες που σε τιποτα δεν προωθουν τον κοινωνικο ανταγωνισμο αλλα αντιθετα τον υπονομευουν ξεκαθαρα. Αν  καποιος δεν μπορει να διαχωρισει τον εαυτο του απο αυτη τη ματσοαναρχια και τις φασιστικες αντιληψεις "οποιος δεν ειναι μαζι μας ειναι απεναντι μας" κλπ εχει προβλημα, ειδικα οταν μιλαμε για χωρους.

περι απεργιας και τουρισμου

λιγο ψιλοασχετο φαινεται αλλα, και ενοψει καλοκαιριου, θελω να πω μερικες σκεψεις περι τουρισμου και διακοπων.

Δε θα αναφερθω στον εκτονωτικο σκοπο των διακοπων. Ισως οι δικες μου καβατζες στο χωριο να  μην μου δημιουργουν αλλωστε τετοια αναγκη και να μην μπορω να καταλαβω καποια πραγματα σε επαρκη βαθμο. Αλλο το θεμα μου.

Αφορμη ειναι το βιντεο απο την απεργια στο λιμανι:





Ουτε στην απεργια καθεαυτη θα αναφερθω. Αλλα στην τουριστρια που λεει πως ηθελε να παει σαντορινη να παντρευτει και εκνευριζοταν. Πολυ δικαιολογημενος ο εκνευρισμος της οπως βεβαια και ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙ.

Καλα να παθει, γιατι η τουριστρια, σε αυτη μπορουμε να δουμε την προσοποποιηση του καθε τουριστριας, ξεκιναει να παει σε ενα μερος χωρις κανενα ενδιαφερον για το τι κοινωνικες, πολιτικες και οικονομικες συνθηκες επικρατουν. Ουτε και, για να το προεκτεινουμε, για τις περιβαλλοντικες κλπ συνθηκες. Βλεπει τις ηλιολουστες παραλιες, τα καταπρασινα δαση, τα χιονια, δε βλεπει τη μεταναστρια που καθαριζει το δωματιο, την αλβανη που φροντιζει τα φυτα, δεν την ενδιαφερει η καταστροφη του περιβαλλοντος λογω της παρουσιας της εκει, βασικα δεν μπορει καν να διανοηθει αν εχει καποια επιδραση η δικια της παρουσια. Αυτο που βλεπει και ζει για το συντομο διαστημα που θα επισκεπτει το τουριστικο θερετρο της επιλογης της ειναι απλα μια βιτρινα, κατι το τελειως επιφανειακο. Δεν εχει κανενα λογο να ενδιαφερθει για το να κρατησει καθαρο το δασος, και ακριβως επειδη δε ζει εκει, δεν ξερει και δεν μπορει να διανοηθει ποιες δρασεις της μπορει να ειναι, ειδικα οταν μιλαμε για μαζικο τουρισμο οπου η καθε δραση πολλαπλασιαζεται, βλαπτικες για το περιβαλλον της περιοχης. Απο τη φασαρια που θα κανει μεσα στο δασος, τις πετρες που θα πεταν τα ηλιθια παιδια τους στη λιμνη η το ποταμι, τα σκουπιδια, πολλες φορες ακομα και η απλη παρουσια τους, οπως στις παραλιες οπου γενναει η καρετα καρετα. Το ιδιο ισχυει και οσον αφορα το επιπεδο της ανθρωπινης κοινωνιας, οπως στη συγκεκριμενη περιπτωση οπου η τουριστρια γινεται κομματι της προπαγανδας του συστηματος εναντια στους απεργους. Αλλοι χανουν τη δουλεια τους και αυτη θελει να παει τις γαμηλιες διακοπουλες της.

Ξεχωρα απο το κραξιμο προς τους τουριστες, αυτη η επιφανειακη επαφη με εναν τοπο, επιφανειακη οχι με την εννοια του ποσο ψαγμενος εισαι και αν θα πας στα τελειως τουριστικα ή σε πιο εναλλακτικα μερη αλλα στο βαθμο που δε βιωνεις εσυ η ιδια τις συνθηκες εκει περα, που δε δενεσαι με τον τοπο και τις σχεσεις που υπαρχουν σε αυτον και δεν εξαρταται η ζωη σου απο αυτα.

Και τωρα η αντιπροταση μου: κατα αρχας οσο εχουμε καπιταλισμο και τα παντα λειτουργουν με βαση το κερδος αυτα τα ζητηματα δεν προκειται να λυθουν.  Οι ντοπιες θα καταστρεφουν το περιβαλλον τους για να φερουν τουριστες και να βγαζουν κερδος, οι επιχειρησεις θα δουλευουν και θα κανουν διαφημιστικη προπαγανδα, οι εργαζομενες δε θα κατσουν καν να διαβασουν τις αρλουμπες μου και αποκαμωμενες θα προσπαθησουν να ξεφυγουν και να εκτονωθουν για να μπορεσουν να αντεξουν τον υπολοιπο χρονο στη δουλεια (σημειωση: αυτη η προταση μαλλον απο το επομενο καλοκαιρι δε θα εχει νοημα γιατι καμια δε θα εχει λεφτα για διακοπες), οι μικροαστες... ε ειναι μικροαστες και μικροαστες θα παραμεινουν οτι και να τους πει καμια (οσο τουλαχιστον θα μπορουν να παραμενουν μικροαστες γιατι αυτες και αν δεν τις βλεπω καλα...), οποτε δεν υπαρχει ελπιδα. Ελπιδα υπαρχει μονο στο σοσιαλισμο οπου, στα προτυπα των ζαπατιστικων κοινοτητων, θα μπορει καποια να πηγαινει οχι απλα για να μεινει και να χαζευει, αλλα να συμμετεχει η ιδια στις διαδικασιες, απο την παραγωγικη μεχρι τις πολιτιστικες και καθε τι διαδικασια, να γινει και αυτη κοματι των σχεσεων, για ενα εστω διαστημα, και γιατι οχι να μπορει και να μεινει εκει μονιμα αν της αρεσει.

Αλλος ενας λογος γιατι θα πρεπει να παλεψουμε για το σοσιαλισμο. Εμπρος για με ενα σοσιαλιστικο τουρισμο.

ΥΓ επελεξα το θυληκο γενος απο περιεργεια να δω πως ειναι δυναντον καποια να γραφει ετσι και, προφανως, για αντισεξιστικους λογους. Αν μαθουμε ολες να μιλαμε ετσι προφανως θα εκλειψει ο σεξισμος μετα.

και το καθιερωμενο καταθλιπτικο τραγουδακι της ημερας