ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

εναντια στην αστικη προπαγανδα

ιδου η αληθεια

Μπορεί να υπάρξει φοιτητικό κίνημα χωρίς καταλήψεις;

Αν φοβάστε το βούτυρο, χρησιμοποιήστε κρέμα γάλακτος.

Julia Child ( 1912-2004 , Αμερικανίδα σύμβουλος μαγειρικής)

Οταν ξεκινας μια αναλυση λεγοντας πως το φοιτητικο κινημα μεχρι τωρα δεν μπορουσε να υπαρξει χωρις καταληψεις, πρεπει κατα αρχας να πεις και το γιατι... Η καταληψη δεν ειναι απλα "μια μορφη παλης", ουτε καν η "ανωτατη μορφη παλης". Οι καταληψεις δεν πιεζουν το κρατος με καποιο αμεσο τροπο. Ειναι ομως το μεσο για να επιτυχεις συσπειρωση και μαζικοτητα και να μπορεσεις να κανεις τις αλλες δρασεις. Οι περιφημες "εναλλακτικες μορφες παλης" ειναι στην ουσια ενα κακεκτυπο των δρασεων που μπορουν να γινουν οταν υπαρχει καταληψη. Με την εντατικοποιηση που υπαρχει στις πιο πολλες σχολες δε θα πρεπε καποιος να εχει αμφιβολια για αυτο. Αλλα τερμα με το ζητημα περι καταληψης ξερα...

Θα συμφωνησω με αρκετα σημεια της αναλυσης αυτης. Αλλα εχω να παρατηρησω κατι πολυ βασικο: λειπει η πολιτικη απο ολη αυτη (οπως και απο τα πιο πολλα κειμενα στο συγκεκριμενο ιστολογιο, ειδικα στον απολογισμο του φκ του 07 ο οποιος καλιστα θα μπορουσε να ηταν καποιου ειδους πτυχιακη εργασια). Αντιθετα η πολιτικη αντικαθισταται απο τακτικισμους, ελιγμους, ορους οπως "κοπωση" και ρητα του ναπολεοντα. Θα μπορουσαν  να αντικατασταθουν και απο ρητα μαγειρικης, οπως αυτο που παραθετω, την ιδια σχεση εχει με το κινημα οπως και τα αλλα. Το κινημα δεν ανοιγει και κλεινει με διακοπτες ουτε εχει τους στραταρχες μπροστα να κανουν τα σχεδια τους και να δινουν διαταγες για υποχωρησεις και ελιγμους. Τα περι "τακτικης υποχωρησης" και ελιγμων κλπ τα ειχαμε δει και το 2007. Καλως η κακως ο κοσμος δεν σκεφτεται αυτο που μπορει να εχω εγω στο μυαλο μου για το τι κανουμε. Οι "συντεταγμενες υποχωρησεις" μονο στα δικα μας μυαλα ειναι "συντεταγμενες". Υποχωρησεις ειναι. Το αν θα ξαναβγει κατι η οχι δεν εξαρταται απο το πως θα τη βαφτισουμε στα κειμενα μας. Σιγουρα ομως δεν ειναι δικη μας δουλεια να γινομαστε οι ιεραποστολοι της στα φοιτητικα αμφιθεατρα και να την ψελνουμε. Ουτε ο κοινωνικος χρονος του φοιτηταριατου ειναι κατι που θα το σταματησουμε για να το ξαναξεκινησουμε οταν "θα εχουν οριμασει οι συνθηκες" στην κοινωνια. Το διλημμα δεν ειναι ουτε καταληψη η οχι, ουτε αλλες μορφες αγωνα η εκφυλισμος. Το διλημμα ειναι αν θα μπουν σωστα περιεχομενα και αν θα συγκροτηθουν κοινοτητες αγωνα στις σχολες πανω σε αυτα και θα γινουν οι καταλληλες δρασεις η οχι. Σε αυτη τη βαση το αντικειμενικο ανοιγμα των πιο πολλων σχολων σημαινει κατα αρχας πως υπαρχει μια αποσταση μεταξυ φοιτητικου σωματος και της μαγιας που εχει συγκροτηθει, οπου εχει συγκροτηθει. Αρα στο επομενο διαστημα αυτο που θα πρεπε να μπαινει σαν προτεραιοτητα στις πιο πολλες σχολες δεν ειναι η καταληψη αλλα το να υπαρξει μια δουλεια προς τα μεσα στα πανεπιστημια που λειτουργουν. Αλλα αυτο ακριβως για να εξυπηρετησει την αναζωπυρωση του κινηματος. Την υποχωρηση δεν την επιλεξαμε εμεις αλλα ειναι μια πραγματικοτητα. Αρα κανουμε δρασεις που αντιστοιχουν σε αυτη την κατασταση με στοχο να την ξεπερασουμε. Οπως επισης και η κλιμακωση ή η κορυφωση δε γινεται επειδη οι εαακιτες το αποφασιζουν στα συντοντιστικα. Και αυτη μια πραγματικοτητα ειναι που παλι πρεπει πρωτον να την αντιληφθουμε και δευτερον να αντιστοιχησουμε τις δρασεις μας ως προς αυτη.

Ειναι βεβαια αρκετα πιθανο οι καταληψεις να μην ξαναξεκινησουν, στη συντονιστικη μας το εχουμε συζητησει και ειναι πολυ θετικο που το γενικο κλιμα ειναι πως οσοι μαζευτηκαμε δεν τα παραταμε, αλλα ειναι μια αλλη κουβεντ το τι θα κανουμε μετα. Σιγουρα ομως δεν ειναι δικη μας επιδιωξη και προταγμα...