η ορεξη μου να γραφω ειναι ολο και λιγοτερη. Οχι πως δεν εχω ερεθισματα, οχι πως δεν αισθανομαι αναγκη να γραφω. Αλλα πλεον δεν μπορω να εχω το ιδιο χιουμορ, την ιδια "ελαφροτητα". Ακομα και οταν ειναι να γραψω κατι πιο σοβαρο ειναι το υφος του μπλογκ, η ολη ιστορια του, τα συναισθηματα με τα οποια εχω δεσει ολο αυτο στο μυαλο μου. Ειναι και το κατακαθι που εχει εξαφανιστει. Το να γραφω εδω πλεον μου μοιαζει σαν να ειμαι μονος σπιτι και να μιλαω μονος, και οι γειτονες να παιρνουν ματι την τρελα μου. Αλλωστε ποτε δεν ημουν της φασης της ψευτοκοινοτητας των μπλογκερς. Το να γνωριζω καποιον απο το ιντερνετ χωρις προοπτικη να τον γνωρισω απο κοντα ειναι σαν να μην τον εχω γνωρισει καθολου.
Απο τη μια νοιωθω μια αναγκη να εκφραστω στο υφος που ειχα συνηθισει και απο την αλλη αναστολες γιατι τα πραγματα ειναι πολυ πιο σοβαρα απο οτι μπορει να τα παρουσιασω. Ακομα και να κραζω εχω βαρεθει πλεον, αν και τα ερεθισματα οσο πανε και αυξανονται.
Κατι με κραταει απο το να πατησω δημοσιευση σε αρθρα για τις μαλακιες που εγραφε το ζερμιναλ, που στηριζε την αποψη του περι γενικευσης της αυτοδιαχειρησης σε κειμενο του μαρξ για την παρισινη κομμουνα, παραθετοντας αποσπασματα λιγες σειρες πανω απο τα οποια ο μαρξ εθετε ως απαραιτητη προυποθεση για να ισχυουν το να εχει η εργατικη ταξη την πολιτικη εξουσια, η το αλλο που λεγαν οτι η φαση που περναμε ειναι φαση περασματος απο την ημιφεουδαρχια στον καπιταλισμο, να γραψω για την αθλια σταση του μλ στην εκδηλωση με τους χαλυβουργους εδω πανω, εναντια σε μια πρωτοβουλια σε μινιμουμ πολιτικο πλαισιο, που δεν αποκλεισε ποτε κανενα, που στην πρωτη συνελευση της οποιας ειχαν καλεστει, που καλεστηκε απο 2 3 ατομα λογω της αδρανειας των οργανωμενων πολιτικων χωρων που αφηνε ενα μεγαλο κενο οσον αφορα την αλληλεγγυη στον αγωνα αυτο. Ουτε καν για τον αγνωστο χειμωνα που ηταν στο thhf με τον ευθυμη, του εθνικιστικου σχηματος α/ε, για τον οποιο ελεγε πως ειναι της εποχης που τον διωχναν με τις κλωτσιες απο τα λαιβς.
Το βασικο που λειπει μαλλον ειναι το κοινωνικο συμβολαιο πανω στο οποιο μπορουσες να δεις πολλα πραγματα αναλαφρα.
Ελπιζω συντομα να μπορεσω να κανω ενα καινουργιο ξεκινημα, μια νεα προσπαθεια εκφρασης. Συλλογικη, γιατι μονο τετοια εχει νοημα σε αυτο εδω το μερος. Ακους Μ;
Απο τη μια νοιωθω μια αναγκη να εκφραστω στο υφος που ειχα συνηθισει και απο την αλλη αναστολες γιατι τα πραγματα ειναι πολυ πιο σοβαρα απο οτι μπορει να τα παρουσιασω. Ακομα και να κραζω εχω βαρεθει πλεον, αν και τα ερεθισματα οσο πανε και αυξανονται.
Κατι με κραταει απο το να πατησω δημοσιευση σε αρθρα για τις μαλακιες που εγραφε το ζερμιναλ, που στηριζε την αποψη του περι γενικευσης της αυτοδιαχειρησης σε κειμενο του μαρξ για την παρισινη κομμουνα, παραθετοντας αποσπασματα λιγες σειρες πανω απο τα οποια ο μαρξ εθετε ως απαραιτητη προυποθεση για να ισχυουν το να εχει η εργατικη ταξη την πολιτικη εξουσια, η το αλλο που λεγαν οτι η φαση που περναμε ειναι φαση περασματος απο την ημιφεουδαρχια στον καπιταλισμο, να γραψω για την αθλια σταση του μλ στην εκδηλωση με τους χαλυβουργους εδω πανω, εναντια σε μια πρωτοβουλια σε μινιμουμ πολιτικο πλαισιο, που δεν αποκλεισε ποτε κανενα, που στην πρωτη συνελευση της οποιας ειχαν καλεστει, που καλεστηκε απο 2 3 ατομα λογω της αδρανειας των οργανωμενων πολιτικων χωρων που αφηνε ενα μεγαλο κενο οσον αφορα την αλληλεγγυη στον αγωνα αυτο. Ουτε καν για τον αγνωστο χειμωνα που ηταν στο thhf με τον ευθυμη, του εθνικιστικου σχηματος α/ε, για τον οποιο ελεγε πως ειναι της εποχης που τον διωχναν με τις κλωτσιες απο τα λαιβς.
Το βασικο που λειπει μαλλον ειναι το κοινωνικο συμβολαιο πανω στο οποιο μπορουσες να δεις πολλα πραγματα αναλαφρα.
Ελπιζω συντομα να μπορεσω να κανω ενα καινουργιο ξεκινημα, μια νεα προσπαθεια εκφρασης. Συλλογικη, γιατι μονο τετοια εχει νοημα σε αυτο εδω το μερος. Ακους Μ;
