Σημερα ειχε πανεκπαιδετικο συλλαλητηριο στη θεσσαλονικη. Οι αποφασεις των συνελευσεων το λεγαν ετσι κι εγω τις συνελευσεις τις σεβομαι. Λοιπον, η προσυγκεντρωση ηταν στις 11 στο πολυτεχνειο και τοτε αρχισαμε να μαζευοματε ατομα εκει αλλα οι ΕΑΑΚιτες (των οποιων ηταν και τα περισσοτερα πλαισια που ειχαν αποφαση για πορεια) πλην κανα 2-3 αφαντοι. Στις 12 ακριβως ανεβαζουν ενα πανο απεναντι απο το τριγωνο που προπαγανδιζε την πορεια και ανεφερε ωρα προσυγκεντρωσης τις 12. Εκει ειναι που η αρχιζεις να ζαλιζεσαι και να θολωνεις η σε πιανουν τα υπαρξιακα σου, ποιος ειμαι και τι κανω εδω, μηπως ειμαι μαλακας κλπ. Κατα τις 12.30 αρχισαν να σκαν σιγα σιγα οι πρωτοποροι του κινηματος και στις 1.30 ξεκινησαμε. Μετα απο δυο μιση ωρες δλδ. Και δεν ηταν οτι περιμεναμε τον πλατυ κοσμο και δεν ξερω εγω ποιον, αλλα τους γνωστους. Η πορεια ειχε το πολυ καμια 150 ατομα αλλωστε. Δε λεω καλα ηταν για την εποχη. Αλλα ρε ΕΑΑΚιτες αν συνεννοηστε μεταξυ σας και σκατε μετα απο μια μιση ωρα και πλεον απο την ωρα της προσυγκεντρωσης πειτε το και σε εμας να ξερουμε μην παμε σαν μαλακες στην ωρα μας. Πολυ απο εσας μπορει να ειναι αργοσχολοι και να μην τους νοιαζει ισως αλλα εμεις δεν ειμαστε για να εχουμε την ευχερια να περιμενουμε δυομιση ωρες σαν τους μαλακες να ξεκινησει η πορεια. Αλλα ενταξει, στα λεξικα στη λεξη "ασυνεπεια" εχει σαν συνωνυμο την ΕΑΑΚ.
Τεσπα ξεκινησε η πορεια, πηγε απο το γνωστο δρομολογιο. Μπατσους ειχε μονο 3-4 ζητα-δελτα απο πισω και εναν τροχονομο. Μετα σταματησαμε σε ενα κολλεγιο στην εγνατια και ανεβηκαν μερικοι με την κοινη ανακοινωση των συλλογων αλλα δε βρηκαν κανενα σπουδαστη μεσα παρα μονο μια στριγκλα που φωναζε πως ειναι ιδιωτικος χωρος και θα καλεσει την αστυνομια και τετοια. Την ιδια στιγμη κατω και ενω ειχαμε κλεισει το απεναντι ρευμα της εγνατιας απο αυτο που πορευομασταν και ειχαμε βαλει το πανο μπροστα στο κολλεγιο εμφανιστηκαν τρεις αλλες στριγγλες και φωναζαν επειδη κλειναμε το δρομο. Μαλλον δε θα ειχαν ποτε την αναγκη να κανουν κατι τετοιο στη ζωη τους. Πολλες τσιριδες ομως. Τα παιδια μπροστα φερθηκαν μια χαρα και δεν εδωσαν δικαιωματα αλλα καποιοι αρχισαν να φωναζουν το γνωστο για τους φονιαδες νοικοκυραιους κατι το οποιο ηταν μαλακια γιατι ηταν και κοσμος τριγυρω που δε μας εκραζε και τον οποιο με τετοια συμπεριφορα τον χανεις. Δε λεω για τις 3 χαριτες, αυτες να γαμιοντουσαν οι ηλιθιες. Α ηταν και ενας που επαναλαμβανε συνεχεια οτι ηταν κτηνιατρος και κατι για κατι ζωα του, δεν πολυκαταλαβαινα τι ηθελε να πει.
Μετα συνεχισαμε τη γνωστη διαδρομη και καταληξαμε στο πρωην υπουργειο μακεδονιας θρακης. Βεβαια το λογο να παμε σε ενα ΠΡΩΗΝ υπουργειο εγω δεν τον καταλαβαινω. Ευτυχως το κατηργησαν γιατι ειχα βαρεθει ολο υπουργειο και υπουργειο. Μια φορα η πορεια ειχε καταληξει στην παραλια που ειχε εκθεση βιβλιου και εκει ηταν γαματα γιατι μας εβλεπε ο κοσμος ενω υπουργειο δε σε βλεπει και κανενας. Αλλωστε σιγα και το φοβερο υπουργειο που ηταν. Επισης πρεπει να ξανασκεφτουμε τη διαδρομη, δεν μπορουμε να ανεβαινουμε για το υπουργειο απο τον ιδιο δρομο που επιλεγουν και οι ξεπουλημενοι της ΓΣΕΕ, τη βενιζελου. Εχω φτιαξει σε χαρτη μια πορεια η οποια ειναι τελειως ανεξαρτητη απο τις πορειες που κανει το ΕΚΘ και θα την παρουσιασω στην επομενη συνελευση του συλλογου μου στην κατευθυνση της συγκροτησης ενος πραγματικα ανεξαρτητου μαχητικου φοιτητικου κινηματος.
Επισης θετικο ηταν κατα τη γνωμη μου οτι το κειμενο και το πανο δεν εγραφε "καταργηση των ΚΕΣ". Μιλαμε το ολο ζητημα με τα ΚΕΣ οπως τα προωθουν σχεδον ολες οι αριστερες παραταξεις ειναι σε τελειως συντεχνιακη κατευθυνση. Τουλαχιστον δεν πηγαμε στους συναδελφους μας στα ΚΕΣ λεγοντας τους οτι πρεπει να καταργηθουν οι σχολες τους. Κατα αρχας καλλιεργειται στον κοσμο μια εντυπωση πως οι ΚΕΣιτες θα μας παρουν τις δουλειες. Αυτο δεν καλλιεργειται απαραιτητα αμεσα απο την αριστερα, αν και εχω ακουσει σε συνελευση εναν συγχυσμενο κνιτη να το λεει (το κκε που εχει και οργανωμενα μελη στα κεσ θα επρεπε να ειναι πιο σοβαρο σε αυτο το ζητημα). Αλλα λιγο τα καθεστωτικα ΜΜΕ, λιγο η συγχυση στη γραμμη της αριστερας και περναει σε πολυ κοσμο ετσι, οτι δηλαδη δηθεν θελουν να δωσουν επαγγελματικα δικαιωματα στους ΚΕΣιτες. Η θεση της αριστερας δε θα επρεπε να ειναι διασπαστικος, να γινεται τροχονομος των επαγγελματικων δικαιωματων αλλα να ΑΠΑΙΤΕΙ επαγγελματικα δικαιωματα για τους συναδελφους μας που στο σχολειο με ολους αυτους τους ταξικους φραγμους δεν περασαν στο πανεπιστημιο και πηγαινουν σε ΚΕΣ ΙΕΚ κλπ. Το αιτημα για καταργηση των ΚΕΣ ειναι συντεχνιακο. Οι ουρες που μπορουν να κοτσαρουν απο πισω περι απορροφησης των πτυχιουχων ειναι μια φανφαρα σαν αυτες πισω απο το αιτημα για μη εφαρμογη του νεου νομου πλαισιο μετα την ψηφιση του. Και καλα παλευουμε και για την ανατροπη αλλα το μυνημα που περνουσε στον κοσμο ηταν πως καταληψεις και μαζικο κινημα τελος και ηρθε η ωρα των συνδικαλιστων που θα σπαν τα τμηματα. Ετσι και τωρα ολη η συντεχνιακη κατευθυνση σαν λογικη περναει στον κοσμο ασχετα με το τι προθεσεις εχει η αριστερα. Η ουσια με τα ΚΕΣ κατα τη γνωμη μου ειναι πως θελουν μεσα απο την αναγνωριση τους ως ισαξια των ΑΕΙ και η ενταξη τους σε εναν κοινο χωρο αξιολογησης να χρησιμευσουν ως μοχλο πιεσης στα πανεπιστημια να εφαρμοσουν τους 2 κυκλους σπουδων, την εντατικοποιηση που επικρατει εκει κλπ. Εκει θα πρεπει να επικεντρωθει το ζητημα και να επιστρεψει στην ουσια του νεου νομου πλαισιο και της παλης εναντια στην εκπαιδευτικη αναδιαρθρωση και οχι στο να μην υπαρχουν ιδιωτικα ΚΕΣ ΙΕΚ κλπ και πως μονο εμεις που περασαμε επιτυχως απο τους ταξικους φραγμους των πανελληνιων ειμαστε αξιοι να εχουμε πτυχιο με επαγγαλματικα δικαιωματα. Και για τα ΚΕΣ το ζητημα ειναι η παλη εναντια στους ταξικους αυτους φραγμους που στελνουν τους ανθρωπους στην ιδιωτικη εκπαιδευση.
Α και κατι για την ΚΝΕ. Ειναι παγκοσμιο παραδοξο οι τυποι. Υπαρχει η ΚΝΕ, η οργανωση στην οποια γινεται η ουσιαστικη κουβεντα για ολα τα ζητηματα και στης οποιας τις διαδικασιες συμμετεχει ο περισσοτερος κοσμος τους. Μετα ειναι η ΠΚΣ που ειναι απο ολους αυτους οι πιο ψημμενοι και μετα ειναι οι "επιτρπες αγωνα" στις οποιες συμμετεχει ενας ακομα πιο στενος κυκλος. Και τελος το ΜΑΣ (το φοιτητικο ΠΑΜΕ) που παει να συγκροτηθει στο οποιο θα ειναι οι σκληροπυρηνικοι μονο.
2 σχόλια:
Η αλήθεια είναι πως τοιαύτες συμπεριφορές απ’ τα ΕΑΑΚ έχουν πάψει προ πολλού να μας εκπλήσσουν και οι συνεχείς μεταπτώσεις από τον ενθουσιασμό στην ξενέρα έχουν εξαφανίσει έως και τα απεγνωσμένα μας υπομειδιάματα. Αναπολώ τον καιρό που η παρατήρηση των Γούσειων αγορεύσεων μετά ακομπανιαρίσματος των εύχυμων οδαλίσκων του μου έβγαζε διασκεδαστικές εντυπώσεις… Ααααχχ!! Τι πόνος, τι καημός! Μάνα γιατί γεννήθηκα φτωχός; Τέλος πάντων, αν επιθυμούμε να εμφορούμαστε από κάνα πιο συναρπαστικό συναίσθημα παρά μιας ηττοπαθούς μεμψιμοιρίας τότε η ουσία δεν είναι η χορεία του επαναστατημένου προλεταριάτου που παίζει με τα νεύρα των ταπεινών αγωνιστών, αλλά να δούμε τα αίτια και τους πραγματικούς σκοπούς των πράξεων αυτών. Όχι ότι θα γεμίσει το είναι σου ή ότι θα επιστρέψει η ισορροπία στον ψυχικό σου κόσμο άμα συλλογιστείς επί των ζητημάτων αυτών, απλά προτείνω ένα τρόπο να ξεχνιέσαι σε στιγμές όπου η επίλυση προβλημάτων Σουντόκου καθίσταται πρακτικά αδύνατη. Πέραν τούτου τέτοιες γνωματεύσεις χρησιμεύουν και στην αποφυγή της πτώσης και της δικής μας σε τέτοιες λούμπες… Αξίζει, προς αυτό, να παρατηρηθεί ότι τα παλικάρια των ΕΑΑΚ –τουλάχιστον η βάση τους- ούτε πράκτορες της αστικής τάξης είναι, ούτε ανώριμοι προπέτες είναι, ούτε τα κεφάλια τους είναι εμποτισμένα με διαφορετικές συπερασματολογικές υποδομές. Πρέπει, το λοιπόν, ν’ αναζητηθεί ο λόγος των πρακτικών αυτών σε άλλα σημεία. Ίσως το ζήτημα να ‘ναι μια λανθάνουσα ικανοποίηση κάποιων αναγκών τους από τις διεργασίες αυτές, όπως συμβαίνει και σε τόσες άλλες πτυχές της πολιτικής, προσωπικής κτλ ζωής μας. Κι εδώ έρχεται η γραμμή που προέτειναν όλα τα πρωτοπόρα κομμάτια των λαϊκών αγώνων: ότι μια πολιτική δράση ή θα ‘ναι η πραγματική έκφραση των αναγκών των δρόντων αυτών ή δε θα ‘ναι τίποτα. Αν η πάλη για κάτι δεν πηγάζει απ’ το ότι χρειάζομαι μια συγκεκριμένη αλλαγή και δε με εκφράζει ολοκληρωτικά ως πράξη προς αυτή τη συγκεκριμένη κατεύθυνση τότε θα καταλήξω σε κρετινισμούς ή σε παραίτηση. Επί παραδείγματι: 1) αν παλεύω για Ενιαία Ανώτατη επειδή θέλω να τραμπουκίζω (το «τραμπουκίζω» μπορεί να πάρει όλα τα νοήματα πλην της πραγματικής διάθεσης για την Ενιαία Ανώτατη) τότε είναι φυσιολογικές κι αναμενόμενες τέτοιες αφοδευτικές πρακτικές 2) αν παλεύω για Ενιαία Ανώτατη επειδή δε μπορώ να κάνω κι αλλιώς, όταν χάσω τον έλεγχο της πάλης μου, όταν αυτή δεν στοχεύει σ’ αυτό που με τσούζει, όταν αυτή πάψει να εκφράζει τη με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά διάθεσή μου για δράση, τότε έχουμε τη στροφή μου προς καταστάσεις που εκφράζουν καλύτερα (μπορεί και με πιστότερο λανθάνοντα τρόπο) την πίεσή μου. Με το τελευταίο εξηγείται και η στροφή του κόσμου μακριά απ’ τις κινητοποιήσεις (την χρονολογική περίοδο διάλεξέ την εσύ) και η προσκόλληση του σε δραστηριότητες που κάθε άλλο παρά σχέση με το πολιτικό του συμφέρον έχουν (ενάντιο: ενίσχυση ΝΔ, εξωτερικό: αποποίηση κάθε μαζικής ενασχόλησης, εξωτερικό και ενάντιο: οργανωμένοι οπαδοί κτλ κτλ)
το μεγαλο καμ μπακ με το απαραμιλλο στυλ του κατακαθιου που θα εκανε τον γνωστο μεγαλο ελληνα φιλοσοφο να ξυνει νευρικα τη φαλακρα του.
Και σε κεντρικους συνδικαλιστες να δειχνεις σεβασμο.
Δημοσίευση σχολίου