6-12-90 πεθανε ο πριγκηπας του ελληνικου ροκ. Που να βρεις τετοιους μουσικους πια, τοσο σε καλλιτεχνικη αξια οσο και σε αυθεντικοτητα.
Τι να πω για σημερα, ελπιζω να μην παμε πολυ πισω.
Γιατι τα χειροτερα ηρθαν και ερχονται τα ακομη χειροτερα. Τα σημαντικα ειναι απο Δευτερα, Κυριακες δε γινονται σημαντικα πραγματα. Κυριακη εχει μπαλα.
Και τα παιδια παιζει, κεντρα αγωνα χωρις αγωνα, να χαμε να λεγαμε γιατι που να κανουμε και τι, οι ολοκληρωτικες ταυτισεις του σημερα στα πλαισια των κοινωνικων μετασχηματισμων, σεχταρισμος, καιροσκοπισμος, ανευθυνοτητα, ψαχνοντας κρυμμενα νοηματα στα προφανη αντι να παμε να κανουμε μια απλη και ωραια επετειο και κλεινοντας τα ματια γυρω μας μη βλεποντας πως πραγματικα τα πραγματα απεχουν απο τις μεγαλοστομιες που εκτοξευονται ελαφρα την καρδια. Δε θελουμε αναπαρασταση αλλα τα παντα να γινουν μικρογραφια του περυσι.
Εγω παντως εχω προταση. Να γινονται ολη τη βδομαδα πορειες τις ιδιες ωρες με περυσι.
Δε το χρειαζομαστε το κρατος τελικα για να διαστρεβλωσει το περιφημο νοημα του δεκεμβρη. Μονοι μας τα κανουμε μανταρα.
Ο δεκεμβρης δεν ηταν μια "απλη" εξεγερση. Ηταν ρωγμη στην ιστορια. Δεν ειμαι πια ομως σιγουρος ποσο το πιστευουμε, ποσο μας ενδιαφερει. Στην τελικη ποσο μας αφορα πραγματικα. Δωσαμε αγωνες ενα χρονο τωρα, θυμαστε; Αγωνες με χαρακτηριστικα πρωτογνωρα. Και αντι να δουμε το νεο κοσμο που ξεπροβαλλει πεφτουμε στον γκρεμο που τον χωριζει απο τον παλιο.
Τοσα εχουν αλλαξει κι ομως προσπαθουμε να πεισουμε τους εαυτους μας πως δεν εχει αλλαξει τιποτα.
Οχι αλλο δεκεμβρη, ειλικρινα.
Κατω ο νομος πλαισιο.
Καλη τυχη σε ολους/ες/α (μην ειμαστε ουτε σεξιστες ουτε σπισιστες)
ΥΓ η αστυνομια δεν ειναι ο πιο σημαντικος εχθρος κι ομως γαμιεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου