Ανάληψη ευθύνης: για τη φύση του καστοριαδισμού

Με αφορμή ένα γεγονός όπου ο ~Κ~ΚΙΙΕ δεν μπόρεσε να κρατήσει το θυμό του και οδηγήθηκε σε απερίσκεπτες πράξεις που ζημείωσαν την ταξική πάλη, είπα να γράψω για πλάκα ένα κείμενο που να συνδέει την αντίδρασή του με τη συμπάθειά του προς τον Καστοριάδη. Ένα κείμενο που χωρίς τη γνώση αυτού του περιστατικού δε βγάζει κανένα νόημα (όχι ότι και τότε βγάζει και πολύ...)

Όταν άρχισα να γράφω αυτό το κείμενο, δεν είχα σκοπό να το ανεβάσω στο ιντυ. Δεν πίστευα ότι θα έμενε αυτή η μπούρδα αλλά και να έμενε, ότι κανένας δε θα έδινε σημασία στις βλακείες που έγραψα. Παρ' όλα αυτά είπα, δεν κάνω μια προσπάθεια; Και βγήκε αυτό το κείμενο:

Ακου καστοριαδικε...

Επειδη ολα φαινονται και δοκιμαζονται στο κοινωνικο εργαστηριο της ταξικης παλης, ετσι και ο καστοριαδισμος εκει δειχνει το πραγματικο του προσωπο. 


Για εναν επαναστατη η σημερινη κατασταση δε δειχνει παρα ενα πραγμα: το πως ο καστοριαδισμος φοβαται το μαζικο κινημα, την ταξικη παλη και τον αυθορμητισμο των μαζων και κανει τα παντα να τα περιορισει. Αλλα για να μην αοριστολογουμε να αναφερθουμε συγκεκριμενα: 

Ενας καστοριαδικος την ταξικη του οργη-στην περιπτωση που ειναι εργατης και οχι αστος- δεν μπορει να την ελεγξει, με την εννοια να τη διαμορφωσει ετσι ωστε να κανει πραγματικη ζημια στον ταξικο εχθρο- γιατι απλουστατα δεν την αντιλαμβανεται ως τετοια και δεν εχει ξεκαθαρα τα βασικα της χαρακτηριστικα που ειναι ταξικα. Η απορριψη της ταξικης παλης ως μεσον για την ανατροπη του καπιταλισμου και της εργατικης ταξης ως επαναστατικου υποκειμενου δεν δημιουργει προβληματα απλα σε θεωρητικο και πολιτικο επιπεδο αλλα και σε επιπεδο καθημερινης παλης εναντια στα αφεντικα. Ο καστοριαδικος δεν συνδεει αυτο που αισθανεται ως εκμεταλλευομενος με το πολιτικο γιατι δεν αντιλαμβανεται οτι η θεση του ως εκμεταλλευομενου εχει σχεση με τις αποψεις που εχει διαμορφωση και τις πολιτικες του πεποιθησεις και δρασεις. Αντιθετα, θεωρωντας αυτα τα δυο διαχωρισμενα, και πολλες φορες μαλιστα αντιπαραθετικα, καταληγει ειτε να θεοποιει το ενα, διοχετευοντας τυφλα την ταξικη του οργη, ειτε το αλλο, θεωροντας ως ψεγαδια αποψεις και αισθηματα που η υποκειμενικη του εμπειρια εχει διαμορφωσει. Εν τελει οποιαδηποτε κριτικη ειτε στη μια ειτε στην αλλη οψη του ιδιου νομισματος την αντιλαμβανεται ως μια απλη αντιστροφη του νομισματος αυτου. 



Για να μιλησουμε για την πρωτη οψη, θεωρει οτι βριζοντας πχ τον ταξικο αντιπαλο περιμενει κατι. Οτι θα τον τρομαξει η θα τον εξευγενισει; Οταν ο ταξικος αντιπαλος προσπαθει να δειξει το πραγματικο του προσωπο δεν το κανει καθαρα: παντα θα καλυφθει πισω απο εναν αταξικο μανδυα ο οποιος πολλες φορες παιρνει τη μορφη προσωπικης επιθεσης. Ο καστοριαδικος απεναντι σε αυτο απαντα προσωπικα γιατι δεν αντιλαμβανεται λογω της μικροαστικης του θεωριας την ταξικοτητα της επιθεσης. Αντ αυτου μεταφερει την αντιπαραθεση σε ενα προσωπικο "αταξικο" πεδιο οπου η κυριαρχεια του ταξικου αντιπαλου ειναι δεδομενη, καθως η μη αντιληψη της ταξικοτητας του ζητηματος οδηγει στη διασπαση της εργατικης ταξης εναντια στον ταξικο εχθρο και την απομονωση της αντιπαραθεσης απο το γενικοτερο πλαισιο της παλης, κατι που αν συμβαινει συνεχως οδηγει στον πληρη κατακερματισμο της παλης αυτης. Αυτο μια χαρα βολευει τον ταξικο εχθρο ο οποιος ετσι κι αλλιως προωθει την εξατομικευση και τον κατακερματισμο- και πως θα μπορουσε ο καστοριαδισμος να διαφερει αφου αποτελει ιδεολογια του ταξικου εχθρου. 



Για τη δευτερη οψη, τα πραγματα ειναι ξεκαθαρα: η αυτονομηση της πολιτικης απο τη ζωη οδηγει μονο στο να αναποδογυρισει ξανα το νομισμα, και εξηγουμαι: η ταξικη οργη που αισθανεται ο εκμεταλλευομενος ειναι κατι καθολικο και αναμφισβητητο. Δε χρειαζεται καποιος να διαβασει μπακουνιν η μαρξ για να αντιληφθει πως το αφεντικο τον γαμαει. Καμια αστικη ιδεολογια και αντιληψη δεν μπορει αυτο το συναισθημα να το εξαφανισει, ουτε και ο καστοριαδισμος μπορει. Ετσι, ο καστοριαδικος φτανει σε μια αντιφαση: απο τη μια η καθαρη του θεωρια και απο την αλλη τα βρωμικα συναισθηματα. Καποια στιγμη τα συναισθηματα αυτα θα εκραγουν και επειδη η θεωρια δεν μπορει να τα κατευθυνει σωστα, επιστρεφουμε στην πρωτη οψη. 

Μετα παλι την πρωτη οψη ο καστοριαδικος συνηθως σε κατασταση ηρεμιας πλεον αναλογιζεται το λαθος του. Αλλα αντι να επιτεθει στην ιδια τη μικροαστικη του θεωρια, αντιλαμβανεται το ξεσπασμα του ως παρεκκληση απο την καθαροτητα της θεωριας του και κανοντας την αναλογη αυτοκριτικη του επερχεται η "καθαρση". Και αντε παλι απο την αρχη...

Τι να σχολιάσει κανείς από αυτή τη βλακεία που έγραψα; Το "ταξικό μίσος και οργή" που ο καστοριαδικός δεν μπορεί να ελέγξει; Τη "διασπαση της εργατικης ταξης εναντια στον ταξικο εχθρο"; 

Παρόλα αυτά και σε σύντομο χρονικό διάστημα, διάφοροι καστοριαδικοί άρχισαν να μου απαντάνε! Το προβληματικό είναι ότι κάποιος αισθάνεται την ανάγκη να απαντήσει σε αυτές τις ασυναρτησίες. Διάβαζα τις απαντήσεις και μετά ξανά αυτά που είχα γράψει και γελούσα καθώς προσπαθούσα να φανταστώ τι μπορεί να καταλάβαινε κάποιος από αυτά που έγραφα. Να υπερασπιστείς κάποιες ιδέες σου ενάντια σε μια σοβαρή κριτική (ή έστω μια που να μπορείς να καταλάβεις τι λέει...) ναι, γιατί από εκεί μπορεί να κερδίσεις και εσύ κάτι, αλλά αν είναι δυνατόν να κάθεται κανείς να ασχολείται με την κάθε ακαταλαβίστικη βλακεία που γράφει κάποιος! Εδώ πρέπει να παραπέμψουμε στις ωραίες αναλύσεις περί αυτισμού που κάναν οι σύντρολλοι της ΕΤΑ.

Δεν είναι καθόλου περίεργο ότι πολύ ωραία κείμενα στο ιντυμήντια παραμένουν χαμένα και ασχολίαστα, ενώ διάφορα τέτοια καθώς και θρεντ του στυλ "γαμιέται ο Χ" όπου Χ Ε {ΣΥΡΙΖΑ, ΝΑΡ, ΚΚΕ, ΕΝΑΝΤΙΑ, ΣΕΚ, ΑΡΑΝ, ΜΠΑΧΑΛΑ, ΑΚ} έχουν τόση πέραση. Και αποδεικνύεται ότι ακόμα και αυτοί οι περίφημοι οπαδοί της "αποιδεολογικοποίησης" έχουν φτιάξει τη δικιά τους ιδεολογία την οποία και σπεύδουν να υπερασπιστούν τυφλά όπου θεωρούν ότι θίγεται, ακόμα και όταν δεν πολυπίανουν γιατί και πώς, ενώ όταν ένας σταλινικός απαντά σε μια κριτική στο Στάλιν πολλές φορές κατηγορείται ως δογματικός ιδεολόγος κλπ (όποτε δηλαδή η σοσιαλλογοκρισία εγκρίνει τα σχόλιά του...). Τουλάχιστον ένας σταλινικός είναι πιο συνεπής και ειλικρινής.

Η συζήτηση βρίσκεται εδώ: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=913898

Την έχω προφανώς αποθηκεύσει σε περίπτωση που η ΣΟ την εξαφανίσει.

ΥΓ κατανοώ βέβαια ότι όταν ανοίγει μια συζήτηση αυτονομείται από το αρχικό θέμα και μάλιστα μπορεί κάποιος να απαντήσει χωρίς καν να διαβάσει το πρώτο ποστ. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός και την ουσία της συζήτησης.