σεξτα φακ γιου

κατα αρχας δεν ηξερα οτι η σεχτα "επαναστατων" ηταν κατι σαν το ΣΥΡΙΖΑ του "ανταρτικου" πολης. Τι μαθαινει κανεις διαβαζοντας τις προκυρηξεις τους. Παντως πρωτη φορα διαβαζω προκυρηξη "ανταρτικης" ομαδας που ξεκιναει με μακροσκελη περιγραφη του Κομματος. Πως λειτουργουν, τι γαματοι ειναι και τι γαματα πραγματα εχουν κανει, οι ιστορικες τους αναφορες, οτι δεν ειναι οργανωση αλλα "ευρύτερη συνιστώσα που συναντιούνται όλες οι αντάρτικες αποκλίνουσες τάσεις" (βασικα μαλλον κατι με συνισταμενη ηθελαν να πουν. Συνιστωσα τινος αφου απορριπτουν καθε σχεση με ολους τους αλλους; Σιγουρα οχι του ρεφορμιστικου συμβιβασμενου μικροαστικου κινηματος! Αρα συνισταμενη των "επαναστατικων" κουμπουροφιλων τασεων. Αλλα μην προσπαθουμε να βρουμε λογικη και επιπεδο στο βασιλειο ειτε της βλακειας ειτε της πληρωμενης και παλι (αλλης ποιοτητας) βλακειας). Μονο ποση ειναι η συνδρομη μελους και ενα αντιγραφο της αιτησης εγγραφης στο κομμα δεν ειχαν. Τσκ τσκ ατελειες.

Την προκυρηξη της τη διαβασα με καθαρα χιουμοριστικη διαθεση. Οσο βεβαια πλακα μπορει να κανει καποιος με τοσο επικινδυνους τυπους, επικινδυνους οχι για το κρατος και το συστημα (απο τα οποια αποψη μου ειναι πλεον οτι πληρωνονται) αλλα για το κινημα. Αλλωστε οταν υπαρχουν κειμενα του κινηματος η τασεων του που δεν εχω διαβασει ακομα βρισκω πιο πολλους πολιτικους λογους να τα διαβασω παρα το κειμενο (με πολιτικο επιπεδο 0) μιας σεχτας που για να τραβηξει την προσοχη και να τη διαβασει καποιος πρεπει πρωτα να κανει σαματα γιατι αλλιως δεν την προσεχει κανενας. Συμπεριφορα μωρου δηλαδη ενα πραμα.

Αυτο που μου εκανε εντυπωση στο κειμενο ειναι η στοχοποιηση των "λουμπεν μικροαστων". Δηλαδη, βασει του ορισμου που δινουν οι ιδιοι, και των εργαζομενων που δεν ειναι τοσο επαναστατες ωστε να παρατησουν δουλεια οικογενεια κλπ και να παρουν τα κουμπουρια. Και αυτοι μικροαστοι ειναι. Σαν να λεει "κυριοι, ειστε ΟΛΟΙ στοχοι μας. Αισθανθειτε ανασφαλεις, συνενεστε σε οτι κατασταλτικο μετρο θελει η κυβερνηση να περασει ΓΙΑΤΙ ΕΧΘΡΟΣ ΣΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΑ ΕΧΕΤΕ ΒΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ ΝΑ ΤΟ ΠΟΛΕΜΗΣΕΤΕ ΕΦΟΣΟΝ ΤΟ ΥΠΗΡΕΤΕΙΤΕ."

Αλλη εντυπωση μου εκαναν οι στοχοι τους. Θα παρουσιασουμε αυτουσια ενα αποσπασμα καθως τα λεει ολα: "Όμως θ΄ αναγκάσουμε πρώτα την Ελλάδα να ματώσει. Θα κάνουμε το κράτος ν΄ αποκλείσει τις επικίνδυνες περιοχές, οι μπάτσοι θα περιπολούν μέσα σε τεθωρακισμένα, στρατιώτες θα φυλάνε τις πλατείες, το ένδοξο σύμβολο του Ρarabellum 38 θα ξαναγυρίσει στις διαδηλώσεις ενώ αυτοί θα σπάνε πόρτες στα σπίτια για έρευνες εμείς θα τους σπάμε τα κεφάλια, οι αντάρτικες ομάδες θα οργανώσουν την νύχτα και ολόκληρος ο πληθυσμός των αστικών κέντρων θα συνηθίσει να ζει με τους μαύρους καπνούς στον αέρα απ΄ τις βόμβες και τους εμπρησμούς. Θέλουμε να θέσουμε σε ισχύ την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης(...)"

Πρωτη φορα στην ιστορια των ενοπλων πληρωμενων προβοκατορων (δε λεω οτι οσοι παιρναν τα κουμπουρια ηταν πληρωμενοι, αναφερομαι στο υποσυνολο που ηταν και πλεον ειμαι πεπεισμενος οτι και η σεχτα "επαναστατων" ειναι) υπαρχει τοση σαφης αναφορα των στοχων τους, η ενταση της καταστολης.

Απλα με εντυπωσιαζει η ανικανοτητα της ασφαλειας να συνταξει ενα κειμενο της προκοπης. Και τα τρια που εχουν βγει μεχρι τωρα ειναι το ενα χειροτερο απο το αλλο. Εδω "προσπαθουν"να  κανουν μια αναλυση (επιπεδου ντονατς) για το πως βλεπουν τα πραγματα και την κοινωνια αλλα και παλι απλα μπουρδουκλωνουν διαφορα πραγματα χωρις να λενε εν τελει τι πιστευουν. Οκ δεν υπαρχει προλεταριατο και ασςτικη ταξη, αρα τι υπαρχει; Αλλα τι ρωταμε τωρα, εδω κοντευουν να επιζητησουν συνεργασια με τους ταλιμπαν.

Αυτα και αρκετα γελασαμε. Καληνυχτα στους ενοπλους πρωτοπορους κουμποροφορους, και αντε να τους δουμε να εκτελουν και κανενα πιο σοβαρο στοχο απο εναν αγουροξυπνημενο (ουτε καφε δεν ειχε προλαβει να πιει) μπατσο με χαλασμενο αμαξι. Διαβασμα τωρα (εμ ειμαστε και εμεις λουμπεν μικροαστοι που αντι να παρουμε τα κουμπουρια επιζητουμε πτυχια για να μπορουμε να πουλησουμε ακριβοτερα την εργατικη μας δυναμη... σεχτα λυπησου μας!).

φοιτητικες κινητοποιησεις στη γερμανια

μια ενδιαφερουσα περιγραφη/αναλυση των φοιτητικων κινητοποιησεων που συμβαινουν αυτη τη στιγμη στη γερμανια.

νόου τάιτλ

Σημερα αγορασα να διαβασω την Αυγη. Σπανια την παιρνω, αλλα σημερα ηταν ολα τα λεφτα. Διασκεδασα αφανταστα. Οσοι την πηρατε δεν το μετανιωσατε.

Και ενα τραγουδακι που νομιζω σε ενα βαθμο ταιριαζει στην περισταση (κακία; και γιατι οχι; διαβασε και πιο κατω... εχουμε και λογους, οχι απλα 'κοληματα'...)

Ακουστε το καλα λερες ρεφορμιστες, κατω τα χερια απ'τους αγωνιστες

Πληροφορηθηκα σημερα, λιγο αργα ειναι η αληθεια, το περιστατικο στο αγρινιο οπου στελεχος του συνασπισμου και του συριζα χτυπησε τον αγωνιστη δασκαλο (και υποψηφιο ευρωβουλευτη του ΜΛ ΚΚΕ) Σωκράτη Ζαραβίνα.

Δεν ειναι ουτε η ηλικια καθεαυτη (ο χαρακτηρισμος "καημενος παππουλης" που χρησιμοποιουν καποιοι στο ιντυμηντια ειναι απαραδεκτος για εναν τετοιο αγωνιστη) ουτε ο τραμπουκισμος καθεαυτος που με εξοργισαν. 

Ειναι ο σεβασμος που νιωθω απεναντι σε ατομα που εχουν να δειξουν μια τετοια ιστορια αγωνα. Που φτασαν στα γηρατεια τους και ακομη αγωνιζονται. Δεν ειναι δα αλλωστε και πληθωρα τα παραδειγματα αυτα, ειδικα αν λαβει κανεις υποψιν και τις ηττες της προηγουμενης περιοδου.

Αυτα τα ατομα τα θαυμαζω και τα σεβομαι, ασχετα με τις ιδεολογικες διαφορες που τυχον εχω. Δεν ειναι αυτο το ζητημα, ειναι οι αγωνες που εκαναν και το ηθος που δειχνουν. Και απο την εμπειρια μου -τη μικρη- η πλειοψηφια των ατομων που "αντεχουν" τοσα χρονια στο κινημα ειναι ατομα με ηθος. Δεν ξερω αν αυτο διαμορφωνεται με τον καιρο η αν ο χρονος αποτελει ενα ειδος "ξεσκαρταρισματος", αν δηλαδη το σκαρτο στην πρωτη ευκαιρια θα αλλαξει λιμανι οπου εχει καλυτερο ψωμι.

Εχω ξαναδει σε διαφορες περιπτωσεις ανθρωπακια, απο αυτους που τους βλεπεις και λες σημερα ειναι στην αριστερα, αυριο θα ειναι σε κανα ΠΑΣΟΚ η σπιτι τους (και αυτο το κρινεις απο τη γενικοτερη σταση τους, την υπεροψια τους, τον κομματικο πατριωτισμο που επι της ουσιας καλυπτει την ελλειψη μιας ουσιαστικης -εστω και στοιχειοδους- συγκροτησης σε κινηματικη αγωνιστικη κατευθυνση) να φερονται με εναν τελειως απαραδεκτο, τραμπουκικο και ασεβη τροπο απεναντι σε ατομα που, αν μη τι αλλο, μονο και μονο η παρουσια τους στα κινηματα για τοσα χρονια θα επρεπε να σε κανει να σκεφτεσαι για δευτερη φορα πριν πας να τους χτυπησεις. Ανθρωπακια που ξεβραστηκαν στην αριστερα και που πολλες οργανωσεις και κομματα αντι στο πρωτο κρουσμα τραμπουκισμου απεναντι σε διαφωνουντες συναγωνιστες να τα απομονωνουν μεχρι να τα διωχνουν, αντιθετα τα επιβραβευουν. Μερικα απο αυτα τα ανθρωπακια μαλιστα θα μπορουσαν καλιστα να ηταν στη χρυση αυγη, στην οννεδ, σε κανενα συνδεσμο οπαδων η και σε καμια συμμορια. Απλα ετυχε και πηγαν στην αριστερα, η οποια και τους δεχτηκε με ανοιχτες αγκαλες και σε καποιες περιπτωσεις τους κανει και στελεχη. Και οταν συνδυαζεται τετοια σταση με λαμογια, τα πραγματα ειναι πολυ χειροτερα (για την  αριστερα). Και καθολου τυχαιο δεν ειναι οτι καποιοι χωροι ειναι πιο επιρρεπεις απο αλλους σε τετοιου ειδους περιστατικα, και αυτο δεν εχει να κανει με την "ιδεολογικη αναφορα" των χωρων αυτων αμεσα, με την εννοια της καταταξης της στο χωρο του τροτσκισμου, της αναρχιας κλπ. 

Η αποκυρηξη του Σταλιν δεν αρκει (αν μπορει να σημαινει και κατι τετοιο η ιδια) για να μας καθαρισει απο τις αμαρτιες μας. Ο ορος "σταλινισμος" που εχει επικρατησει για να περιγραφει αυτες τις συμπεριφορες ειναι τελειως αδοκιμος και συσκοτιστικος. Οι συμπεριφορες αυτες χαρακτηριζουν ενα ευρυ φασμα στο χωρο της αριστερας και της αντιεξουσιας, που πολλοι απο αυτους δεν εχουν καμια αναφορα στη σταλινικη περιοδο της σοβιετικης ενωσης. Ο τραμπουκισμος ως συμπεριφορα υποκρυπτει καταρχας απο πισω μια αντιληψη για το πως αλλαζουν τα πραγματα. Μια αντιληψη που μεταθετει αυτον τον τροπο αλλαγης στο οργανωτικο επιπεδο, που αντιμετωπιζει το κινημα εργαλειακα, και που δεν εκφραζεται παντα κατ'αναγκη με βια. Που σε αυτην την αντιληψη πολλοι που δηλωνουν ντουροι αντισταλινικοι συμφωνουν απολυτα με το Σταλιν κι ας μην το λεν κι ας μην ακομα το καταλαβαινουν. Για μια τετοια αντιληψη ο σεβασμος σε εναν συναγωνιστη που βρισκεται για τοσα χρονια στο κουρπετι δεν εχει νοημα υπαρξης. Γιατι δεν εχει νοημα σεβασμου ο ιδιος ο αγωνας.

Περαστικα στο συντροφο αλλα και στην αριστερα.

ΕΕ κι Αριστερα, μια φωνη και μια γροθια

Απο τότε που πρωτομπήκα στο φοιτητικό κίνημα θυμάμαι ένα πράγμα: πώς σχεδόν κάθε μέτρο που η κυβέρνηση ήθελε να περάσει συνοδευόταν από το επιχείρημα ότι ήταν οδηγία της ευρωπαϊκής ένωσης. Και αυτό δεν ισχύει μόνο στο φοιτητικό: αντίστοιχα επιχειρήματα συνοδεύουν τις επιθέσεις τόσο ενάντια στην εργατική τάξη όσο και στους αγρότες. Έτσι, για κάθε αγωνιστή μπαίνει μπροστά ένα καθήκον: να αντιπαρατεθεί στα επιχειρήματα αυτά και στη νομιμοποίηση της ΕΕ στην οποία και βασίζονται.

Οι ευρωεκλογές σήμερα δεν είναι παρά μια διαδικασία στην οποία καλούμαστε απλά να νομιμοποιήσουμε τις αποφάσεις που πρόκειται να παρθούν και είναι ενάντια μας, για να δώσουν μια πρόφαση συμμετοχής μας σε αυτές ώστε να είναι πιο δύσκολο να τις πολεμήσουμε. Παράλληλα, στην ελλάδα και σε ολόκληρη την ευρώπη έχει διαμορφωθεί ένα όλο και αυξανόμενο ρεύμα αποχής, ένα ρεύμα που σε πρώτο επίπεδο εκφράζει μια απαξίωση απέναντι στην ΕΕ. Και το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς, όχι μόνο δεν αντιπαρατίθεται σε όλη αυτή τη διαδικασία, αλλά αναπαράγει και ενισχύει όλα τα επιχειρήματα του συστήματος που προσπαθούν να μας πείσουν ότι η συμμετοχή μας στις εκλογές είναι σημαντική και ότι η αποχή δεν οφελεί σε τίποτα, παρά αφήνουμε στους άλλους να παίρνουν αποφάσεις για εμάς (ενώ αν ψηφίζουμε να υποθέσω έχουμε συμμετοχή στις αποφάσεις...). Στην αριστερά μπόρεσε λοιπόν το σύστημα να βρει το σημαντικότερο στήριγμα απέναντι σε αυτό το ρεύμα, την ίδια στιγμή που εκατομμύρια ευρώ ξοδεύονται για να προπαγανδίσουν τη συμμετοχή μας στο εκλογικό πανηγύρι. Αντί να πιάσει αυτό το ρεύμα και να προσπαθήσει να το ενισχύσει το πολεμάει με επιχειρήματα τύπου παραλίας (μας θυμίζει μήπως τίποτα σε σχέση με τη στάση της κνε στις καταληψεις του μαιούνη;). Αντί να προσπαθήσει να κάνει την αποχή όσο πιο συνειδητή γίνεται, αφήνοντας μια κάποια παρακαταθήκη στα επόμενα κινήματα που θα ξεσπάσουν και θα βρουν την ΕΕ μπροστά τους, αναδημοσιεύει την ιδεολογική προπαγάνδα του κράτους στις εφημερίδες της. Παράλληλα μετατρέπει τους ευσεβείς της πόθους (είτε την άνοδο των ποσοστών της είτε το ενδεχόμενο να βγάλει ευρωβουλευτή) σε δήθεν φόβο του συστήματος. 

Ήδη τα μυνήματα από άλλες χώρες όσον αφορά την αποχή είναι θετικά. Και στα δικά μας...