Απο τότε που πρωτομπήκα στο φοιτητικό κίνημα θυμάμαι ένα πράγμα: πώς σχεδόν κάθε μέτρο που η κυβέρνηση ήθελε να περάσει συνοδευόταν από το επιχείρημα ότι ήταν οδηγία της ευρωπαϊκής ένωσης. Και αυτό δεν ισχύει μόνο στο φοιτητικό: αντίστοιχα επιχειρήματα συνοδεύουν τις επιθέσεις τόσο ενάντια στην εργατική τάξη όσο και στους αγρότες. Έτσι, για κάθε αγωνιστή μπαίνει μπροστά ένα καθήκον: να αντιπαρατεθεί στα επιχειρήματα αυτά και στη νομιμοποίηση της ΕΕ στην οποία και βασίζονται.
Οι ευρωεκλογές σήμερα δεν είναι παρά μια διαδικασία στην οποία καλούμαστε απλά να νομιμοποιήσουμε τις αποφάσεις που πρόκειται να παρθούν και είναι ενάντια μας, για να δώσουν μια πρόφαση συμμετοχής μας σε αυτές ώστε να είναι πιο δύσκολο να τις πολεμήσουμε. Παράλληλα, στην ελλάδα και σε ολόκληρη την ευρώπη έχει διαμορφωθεί ένα όλο και αυξανόμενο ρεύμα αποχής, ένα ρεύμα που σε πρώτο επίπεδο εκφράζει μια απαξίωση απέναντι στην ΕΕ. Και το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς, όχι μόνο δεν αντιπαρατίθεται σε όλη αυτή τη διαδικασία, αλλά αναπαράγει και ενισχύει όλα τα επιχειρήματα του συστήματος που προσπαθούν να μας πείσουν ότι η συμμετοχή μας στις εκλογές είναι σημαντική και ότι η αποχή δεν οφελεί σε τίποτα, παρά αφήνουμε στους άλλους να παίρνουν αποφάσεις για εμάς (ενώ αν ψηφίζουμε να υποθέσω έχουμε συμμετοχή στις αποφάσεις...). Στην αριστερά μπόρεσε λοιπόν το σύστημα να βρει το σημαντικότερο στήριγμα απέναντι σε αυτό το ρεύμα, την ίδια στιγμή που εκατομμύρια ευρώ ξοδεύονται για να προπαγανδίσουν τη συμμετοχή μας στο εκλογικό πανηγύρι. Αντί να πιάσει αυτό το ρεύμα και να προσπαθήσει να το ενισχύσει το πολεμάει με επιχειρήματα τύπου παραλίας (μας θυμίζει μήπως τίποτα σε σχέση με τη στάση της κνε στις καταληψεις του μαιούνη;). Αντί να προσπαθήσει να κάνει την αποχή όσο πιο συνειδητή γίνεται, αφήνοντας μια κάποια παρακαταθήκη στα επόμενα κινήματα που θα ξεσπάσουν και θα βρουν την ΕΕ μπροστά τους, αναδημοσιεύει την ιδεολογική προπαγάνδα του κράτους στις εφημερίδες της. Παράλληλα μετατρέπει τους ευσεβείς της πόθους (είτε την άνοδο των ποσοστών της είτε το ενδεχόμενο να βγάλει ευρωβουλευτή) σε δήθεν φόβο του συστήματος.
Ήδη τα μυνήματα από άλλες χώρες όσον αφορά την αποχή είναι θετικά. Και στα δικά μας...
7 σχόλια:
Θετική η αποχή;
Να έγραφες περί άκυρου,καλώς..
Κατανοητή η αντι-αριστεροσύνη σου,αλλά δεν παύει να είναι φοιτητοκεντρική.
Καλό κι αξιόλογο το ιστολόγιό σου,αλλά τέτοιες αναρτήσεις το χαλάνε.
βασικα εχεις ενα δικιο γιατι ξεκινησα να γραφω αλλα στη μεση βαρεθηκα και μου βγηκε καπως με το ζορι.
Κατα αρχας δεν ειμαι αντιαριστερος, αριστερο θεωρω τον εαυτο μου μαλιστα, αλλα κανω κριτικη στην αριστερα για αυτα που πιστευω οτι ειναι λαθος. Και πιστευω οτι ειναι πολλα.
Κατα δευτερον, η αποχη εκφραζει σε ενα πρωτο επιπεδο μια απαξιωση απεναντι στους αστικους θεσμους, την ΕΕ εν προκειμενω (γιατι αραγε υπαρχει αυτη η αποχη στις ευρωεκλογες ενω στις εθνικες ειναι κατα πολυ μικροτερη;). Οταν υπαρχει ενα τετοιο ΥΠΑΡΚΤΟ ρευμα εγω βλεπω ανουσιο να προσπαθησω να πεισω αυτον τον κοσμο να ψηφισει. Εκει νομιζω το ζητημα ειναι η παρεμβαση σε αυτον τον κοσμο ωστε αυτη η απαξιωση να ειναι οσο πιο συνειδητη γινεται. Για ποιο λογο να προσπαθησω αυτον τον κοσμο να τον πεισω να ψηφισει οτιδηποτε, αρκει να ψηφισει; Αυτο κανει το ιδιο το συστημα δαπανωντας εκατομμυρια. Και απο την αλλη, το να ψηφισει καποιος γιατι σημαινει πολιτικοποιηση;
Ο κοσμος δεν αλλαζει ουτε με εκλογες ουτε με αποχη, Απλα νομιζω πως στην παρουσα συγκυρια η αποχη αφηνει την καλυτερη παρακαταθηκη.
Το να μιλαει καποιος στην προσπαθεια του να απαξιωσει την αποχη για παραλιες, εκτος του οτι θυμιζει τα επιχειρηματα της κνε του μαη-ιουνη, δειχνει και εναν ελιτισμο απεναντι στον κοσμο. Εχεις μιλησει σχετικα με τις ευρωεκλογες με γενικα κοσμο που απεχει να δεις αντιδρασεις του; Απο αυτα που μου μετεφεραν συντροφοι του ΚΚΕ (μ-λ) απο τις παρεμβασεις τους εχω βγαλει πολυ θετικα συμπερασματα.
α και αυτο που αναφερεις περι φοιτητοκεντρισμου θα ηθελα καπως να το ανελυες για να καταλαβω τι εννοεις.
Πιστεύω πως η αποχή δεν είναι στην παρούσα φάση επικύνδυνη,για τον απλούστατο λόγο πως αποτέλεσματα κι αντιπροσώπευση θα συνεχίζει να υπάρχει...κατι παρόμοιο δυστυχώς ταιριάζει και στο άκυρο,αφού τ' αποτελέσματα βγαίνουν επι των εγκύρων.
Η ακροδεξιά ανεβαίνει επικύδνυνα.Αυτό ας μας απασχολήσει.Τα υπόλοιπα πιο μετά...
κοιτα, κατα πρωτον η ταση που βλεπω τα τελευταια χρονια ειναι το σπασιμο της αδιαφοριας κ των αλλων συνεπειων της ηττας των 2 τελευταιων δεκαετιων, και το ξεπεταγμα κινηματων που αρχιζουν να αποκτουν και χαρακτηριστικα που ξεπερνουν τα προηγουμενα. Και επισης και με βαση την οση επαφη ειχα εγω και αλλοι με τον κοσμο, βλεπω οτι η αποχη δεν εξεφραζε αδιαφορια αλλα μια συνειδητη σταση. Το λογο δε μου λες που ολο αυτον τον κοσμο οι αριστεροι επρεπε σονει και καλα να τον πεισουμε να παει στις ευρωκαλπες; Δεν ειναι αυτο δικια μας δουλεια απο τη στιγμη που δεν ειναι δικος μας ο θεσμος! Να προσπαθησουμε να φερουμε κοσμο σε συλλογους και σωματεια, την προπαγανδα αστικων εκλογων ας την αφησουμε σε αυτους που εχουν τα αντιστοιχα συμφεροντα μεσα απο αυτες. Ισα ισα που αν θες πιο προωθημενη θεωρω την αντιληψη αυτη του κοσμου της αποχης. Μονο η εξωκοινοβουλευτικη αριστερα μιλαει για μη συνειδητη αποχη, ολο το αστικο πολιτικο συστημα δεν τολμαει να την αντιμετωπισει ετσι.
Λες οτι η αποχη δεν ειναι επικυνδινη γιατι δεν υπαρχουν δομες αυτοοργανωσης να υποκαταστησουν την αντιπροσωπευση, οπως το καταλαβαινω. Κατα αρχας, γιατι η συμμετοχη ειναι καλυτερη; Εγω δε μιλαω οτι η αποχη εκφραζει την ανοδο της αναρχιας. Εκφραζει μια απαξιωση, μια αρνητικοτητα η οποια σε συνδυασμο με τα κινηματα που ξεσπουν νομιζω εκφραζει και μια γενικοτερη κατασταση βασει της οποιας την κρινω θετικα. Το γεγονος δηλαδη οτι ο κοσμος απο τη μια απαξιωνει τη σαπιλα του πολιτικου συστηματος και απο την αλλη η ανοδος των κινηματος μπορει να τον στρεψει προς μια τετοια κατευθυνση.
Αυτο για το φοιτητοκεντρισμο επιμενω να εξηγησεις αν θες.
http://rizospastes.blogspot.com/2009/06/2009_19.html
Ανέμενα κάτι σχετικό...
Αλλά εν πάσει περιπτώσει,να εξηγήσω κι εγώ.
Ως "φοιτητοκεντρική" εννοώ την ανάλυσή σου η οποία ξεκινάει από το βίωμά σου γύρω από την αντίληψη της πολιτικής μέσα από τους φοιτητές.Αν είναι δυναμόν τώρα,να οριοθετούμαστε από την μια ή την άλλη αριστερά,λόγω των "φοιτητικών".Ακόμη χειρότερα,να εξιδανικεύουμε τους φοιτητικούς αγώνες και να ποντάρουμε πάνω σε αυτούς,ώστε "ν' αλλάξουν τα πράγματα στην κοινωνία και στην αριστερά" (αν κι η ΚΟΕ,είναι η οργάνωση με τον λιγότερο φοιτητοκεντρισμό).
Αντιλαμβάνομαι την οργή,την απογοήτευση ενός κομματιού ανένταχτων ή περισσότερο συνειδητοποιημένων φοιτητών από τις εκάστοτε (ακρο)αριστερές ομάδες/συλλογικότητες και την σιχαμάρα στο φοιτητικό εκλογικό "πανηγύρι",αλλά το να συμπεραίνεις από τέτοια εκλογική διαδικασία πως όλες...οι εκλογές βρωμάνε και δεν σηματοδοτούν τίποτα -ακόμη και αν πρόκειται για α'βάθμιες σωματειακές - ε,τότε νομίζω πως θα υπάρξει γενικότερο πρόβλημα στο να αλλάξουν μια σειρά από πράγματα.
Αυτά τα ολίγα.
Υ.Γ.αν πανευρωπαϊκά αμιφισβητησιακοί [sic!] συνδυασμοί αριστερού προσήμου ανέβαιναν σε αριθμούς ψήφων,δε νομίζεις πως τώρα θα γινόταν ο χαμός;Εγώ νομίζω πως ναι.Κατά τα άλλα,ας μην ξεχνάμε πως τώρα οι ακροδεξιοί θα χρησιμοποιήσουν τα ουκ ολίγα χρήματα (επιδοτήσεις),για να έχουν καλύτερη προπαγάνδιση.
Μηπως με εχεις μπερδεψει με καποιον; Ποτε δεν αναφερθηκα (ουτε πιστευω) οτι ολες οι εκλογες ειναι οι ιδιες και μαλιστα, αλλο αστικες και τελειως αλλο σωματειακες εκλογες κατα την αποψη μου. Στις φοιτητικες εκλογες, οσο ασχημα και αν ειναι τα πραγματα, πιστευω οτι η παρεμβαση εχει νοημα (η μορφη της παρεμβασης οσο και η ιδια η συμμετοχη βεβαια πρεπει να ειναι απορροια συγκεκριμενης αναλυσης της συγκεκριμενης καταστασης) απο τη στιγμη που ειναι εκλογες μιας "δικιας μας" δομης. Εκει μπορω να υπερασπιστω τη συμμετοχη αλλα σε οποιεσδηποτε αστικες εκλογες δεν εχω να υπερασπιστω τιποτα ασχετα μαλιστα το τι θα πραξω ο ιδιος.
Το απο τι οριοθετειται ο καθενας ειναι ζητημα βιωματων και πολιτικων αντιληψεων που αναπτυσει (με τον ορο οριοθετηση προφανως δεν εννοω παιδιαστικες λογικες του τυπου εσενα δε σε παιζω, με εσενα δε συνεργαζομαι κλπ). Αυτο βεβαια πρεπει να γινεται μεσα απο την κριτικη αναγνωση των οριων των βιωματων αυτων. Κατα αυτη την εννοια δεν καταλαβαινω γιατι η εμπειρια απο το φκ ειναι αχρηστη ως προς το να κρινεις ποια "αριστερα" (οχι με την εννοια ποιο κομμα, αλλα με την εννοια ποιο συνολο αντιληψεων/πρακτικων/μορφων οργανωσης/σχεσης πολιτικων υποκειμενων με τον κοσμο κλπ) παει μπροστα τα πραγματα και ποια οχι. Σιγουρα να πας να εφαρμοσεις αυτα τα μοντελα αυτουσια σε χωρους εργασιας κλπ ειναι λαθος αλλα μια τετοια εμπειρια χρησιμευει.
Οσον αφορα το ΥΓ σου, περαν των αμφιβολιων μου περι "χαμου", νομιζω οτι ειναι σε ιδεαλιστικη βαση. Δηλαδη, ΓΙΑΤΙ "αμιφισβητησιακοί [sic!] συνδυασμοί αριστερού προσήμου" δεν ανέβηκαν σε αριθμούς; Και σε αυτο νομιζω απανταει ο συντροφος του ριζοσπαστικου προβληματισμου πολυ σωστα (τουλαιστον στο ελληνικο επιπεδο). Γιατι η ανικανοτητα να εκφρασουν εναν κοσμο αμφισβητησης δε σημαινει απλα ελλειμα ψηφων αλλα, κατ'αρχας, αδυναμια κινητοποιησης του κοσμου αυτου απο αυτα τα πολιτικα υποκειμενα. Και οταν συμβαινει κατι τετοιο το μονο παιχνιδι που μενει ειναι αυτο στο αστικο κεντρικο πολιτικο σκηνικο (για αυτο και οι αμφιβολιες μου περι χαμου).
Δημοσίευση σχολίου