ειναι λιγα λεπτα πριν μας αποχαιρετισει ο παλιος χρονος και οι λοιπες βλακειες που καθεται και ασχολειται ο κοσμος, με τα πυροτεχνηματα το σβησιμο των φωτων και το αναμα με το νεο χρονο οχι ομως και της τηλεορασης γιατι πρεπει να μας πει ποτε πρεπει να φωναξουμε σαν ζαβα για να μη θυμισω εποχες μπιγκ μπραδερ που και μονο που τις θυμαμαι αμυδρα μια αναστατωση βγαινει απο μεσα μου και με θελει να αρχισω να σπαω το λαπτοπ σαν χεβυ μεταλ τρελαμμενος κιθαριστας με την κιθαρα του στο τελος της συναυλιας.
Αλλο ενα χαζο ποστ που εχασε το στοχο μα ευτυχως τα χωνω στο κκε και το σωζω.
λοιπον ενα κομματι σε πανιντερνετικη αποκλειστικοτητα, για να δειτε οτι πρεπει να μενετε παντα συντονισμενοι με το URL της OABLOG ωστε να μαθαινετε παντα πρωτοι τις τελευταιες εξελιξεις στο καλλιτεχνικο γιγνεσθαι της χωρας.
Ενταξει, η αληθεια ειναι οτι εχω εναν ενδοιασμο να τα χωσω μιας και ενταξει, μπορει το κομματι να ειναι λες και απο την εποχη του "το εαμ μας εσωσε απο την πεινα" και των ανταρτικων δε μεσολαβησε καθολου χρονος ουτε καποιου ειδους καλλιτεχνικη εξελιξη, αλλα σεβομαι τον κοπο των μουσικων και κυριως τη διαθεση τους μιας και ως γνωστων η συντριπτικη πλειοψηφια των καλλιτεχνων, αν δεν ειναι τελειως αντιδραστικοι, ειναι στα αρχιδια τους, η το πολυ πολυ "αριστερουληδες" του μαρκετινγκ και της ποζεριας. Και τελος παντων, αν δεν ειχε το εκνευριστικο και ηλιθιο ρεφρεν θα ηταν ενταξει τραγουδι νομιζω, και αν δεν ηταν καπως αρνητικη η συγκυρια που το ειχα πρωτοακουσει να μην ημουν τοσο αρνητικος. Ειπα ομως δε θα το κρινω, αφηνω την κριση στο κοινο της οργανωσης καθως εγω εμπιστευομαι την κριση τους, οχι σαν καποιους αλλους που θελουν ντε και καλα να σχολιαζουν τις αναδημοσιευσεις που κανουν μην τυχον και ξεφυγει κανεις απο τη γραμμη.
Για αυτους τους λογους, το βιντεο αυτο το δουλεψα λιγο παραπανω απο τα αλλα που εχω ανεβασει καθως δεν εβαλα μονο μια εικονα μπακγκραουντ αλλα εψαξα στο διαδικτυο και εβαλα διαφορες αφισες του ΠΑΜΕ να εναλλασονται, αν και η αληθεια ειναι πως τωρα που το βλεπω ανεβασμενο δε μου φαινεται και μεγαλη η διαφορα.
2 σχόλια:
πω πω, αντιαισθητικό τελείως...
ο καζαντζίδης πιο ευχαριστα τραγούδια λέει! jesus
είδες το καλλιτεχνικό τμήμα του κκε? άμα έχεις το γκλέτσο στις γραμμες σου βρε παιδί μου είναι άλλο πράμα...
έπρεπε να βάλεις κι αυτό πάντως στο βίδεο: http://4.bp.blogspot.com/_7a7ViJK2sdg/SgazVNH33_I/AAAAAAAAAOo/a5goEQzVd2U/s1600-h/pks.jpg
Η (αντι)αισθητική παρουσία ενός "καλη"τεχνήματος μπορεί να μην του προσδείδει άμεσα, δια μέσου του μορφολογικού της πιούν, μια ηθική εκτίμηση, αλλά δια μέσου της εξαίτασης των αιτιών που οδήγησαν σ' αυτήν. Το ότι κατέληξες σε κάτι παλεώθεν πατενταρισμένο και δε σκέφτηκες κάτι νέο, το ότι επέλεξες τη συγκεκριμένη πατέντα ελεγμένη και εγκεκριμένη (επειδή είναι ελεγμένη και εγκεκριμένη), το να πασχίζεις να στριμόξεις την καλιτεχνική σου ελευθερία στην ξερά άκαμπτη γραμμή ενός άλλου (μουσικολογικά και στοιχουργικά), το να μην έχει ο στοίχος ίχνος ποιητικότητας που να δείχνει το βάθος του βιόματος (ή έστω να δείχνει ότι ο στοιχουργός δεν ήταν κάνας καψερός κουκουές που τον αγκαρέψανε και εκτέλεσε το καθοίκον βιαστικά και βαριεστημένα λίγο πριν κλείσει το πορτατίφ για να κοιμηθεί), όλα αυτά δείχνουν ένα κάποιο ενδιαφέρον σου και μια αντίληψη για το ζήτημα που μιλάνε.
Εσύ για κάτι που σε πονά και σε βασανίζει πώς θα κινούσουν; Θα τολμούσες ν' αφήσεις να εκφράσει τον πόνο σου μια κουράδα της ιστορίας της τέχνης; Αν το 'κανες δε θα 'χε αυτό έναν αέρα πάθους, μια αύρα απόγνωσης που εκτονωνόταν απ' τη βαλβίδα της πενιχρής αισθητικής αντίληψης; Όλα αυτά φένονται καθαρά και η έλλειψή τους χτυπάει στο μάτι...
Δημοσίευση σχολίου