Εργαζόμενοι στο DEALER CALL CENTER
Σε προηγούμενη αναφορά είχαμε αναφερθεί στα εξής:
«Όποιος δεν βλέπει, ότι το DCC, θα εξαφανιστεί, ή στην καλύτερη περίπτωση, θα συρρικνωθεί, μάλλον εργάζεται σε άλλο πλανήτη. Μελλοντικά, είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι αφού εξουδετερώσουν το DCC, θα δώσουν εκτός (outsource) και το 1260. Άλλωστε, αυτός ήταν εξαρχής ο στόχος τους».
Υπάρχει κανένας εργαζόμενος πλέον, στην εταιρία, που να έχει αντίθετη άποψη;
Απευθύνουμε αυτό το ξεκάθαρο ερώτημα σε όλους τους εργαζόμενους στην εταιρία.
Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους του τμήματος ήμασταν παρών στην Θεσσαλονίκη, όταν ο CEO της εταιρίας κ. Ζαρκαλής έλεγε: «Δεν πρέπει να ανησυχεί κανείς πλέον για την θέση του. Πάμε να τους μαμήσουμε!». Και πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρεις ξεκίνησε η νέα μόδα των Teleconferences. Το ιστορικό έχει ως εξής:
Πριν από ένα μήνα έγινε η πρώτη Teleconference. Μιλώντας σε όλο το τμήμα, ο κος Καραντίνος, προσπάθησε με αγωνιώδες στόμφο να μας πείσει ότι η εταιρία έχει νέα πλάνα για το DCC. «Θα εφαρμόσουμε το Project και θα δούμε πως θα πάει» έλεγε αγωνιωδώς.
Τι έλεγε τότε ο κος Καραντίνος:
- Κάνουμε ένα project για το τμήμα χωρίς να μας καταθέσουν στοιχεία, νούμερα και ότι αυτό πρόκειται να γίνει στους επόμενους τρεις μήνες!
- Οποιαδήποτε αλλαγή πραγματοποιηθεί θα υπάρχει συνεννόηση με τους εργαζομένους.
- Μην ανησυχείτε το τμήμα δεν θα κλείσει.
- Το τμήμα θεωρείται αναγκαίο για την εταιρία.
- Το προσωπικό του τμήματος δεν πρόκειται να μειωθεί δραματικά αλλά μπορεί και να αυξηθεί.
- Δεν πρόκειται να φύγει κανένας από το τμήμα και να πάει σε κάποιο άλλο αν δεν συμφωνεί ο ίδιος ο εργαζόμενος.
- Τα ωράρια εργασίας και το ότι δεν δουλεύουμε Κυριακές και αργίες θα συνεχίσει να ισχύει κανονικά.
Ξαφνικά στις 19/03/2010 με μια νέα και αιφνιδιαστική Teleconference, αυτή την φορά πρώτα με το τμήμα της Θεσσαλονίκης & ξεχωριστά με αυτό της Αθήνας, ανακοίνωσαν ότι στις 12/04/2010 θα κλείσει το τμήμα του Dealer Call Center και ότι θα υπάρχει μόνο μια ομάδα 10 ατόμων, στην Αθήνα, που θα λέγεται πλέον sales support.
Εκμεταλλευόμενοι την κρισιμότητα των καιρών, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της οικονομικής κρίσης και όλα αυτά που ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά και έχουν επιδοθεί σε όργια ασυδοσίας. Μέσα σε ένα χρονικό διάστημα ενός μήνα εφαρμόζουν κατά γράμμα το πλάνο τους και αδιαφορούν στυγνά για το μέλλον και την ζωή ανθρώπων, οι οποίοι έχουν προσφέρει τα μέγιστα στην εταιρία.
Κύριοι της διοίκησης προσπαθήστε να καταλάβετε ότι δεν είμαστε απλά αριθμοί. Παίζετε με την ζωή και το μέλλον ανθρώπων και οικογενειών. Ανθρώπων οι οποίοι προσφέρουν σημαντικά για την επίτευξη των στόχων της εταιρίας στην Ελληνική αγορά.
Ένα κυρίαρχο θέμα στις εκθέσεις ιδεών, όταν ήμασταν μαθητές λυκείου ήταν «η αλλοτρίωση των ανθρωπίνων σχέσεων στις σύγχρονες κοινωνίες». Έπρεπε να βιώσουμε στο «πετσί μας», λίγα χρόνια μετά, την βάναυση πραγματικότητα της αλλοτρίωσης των ανθρωπίνων σχέσεων στους εργασιακούς χώρους των σύγχρονων κοινωνιών. Μια πραγματικότητα για την οποία δεν μας προετοίμασε κανένα εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα. Πρέπει να ομολογήσουμε, όμως, ότι φταίμε και εμείς οι εργαζόμενοι με την εν γένει στάση μας. Βλέπουμε και βιώνουμε την πραγματικότητα, αλλά δεν αντιδράμε στα στοιχειώδη.
Τι άλλο περιμένετε να δείτε συνάδελφοι για να δραστηριοποιηθείτε.
Για το management της εταιρίας η εφαρμογή των σχεδίων αυτών έχει την μορφή πολέμου. Και σε αυτό κυριολεκτούμε. Στον πόλεμο τα συναισθήματα και η λογική πάνε περίπατο. Ένα από τα βασικότερα μαθήματα των σχολών διοίκησης επιχειρήσεων είναι το μάθημα της στρατηγικής. Κορυφαίος διανοητής επί του πολέμου ανά τους αιώνες είναι Karl von Klauzevitz. Στο έργο του «περι του πολέμου, (βασικό μάθημα στις σχολές αυτές), ο Klauzevitz ορίζει τον πόλεμο ως εξής:
«ο Πόλεμος είναι μια πράξη βίας προορισμένη στο να καταναγκάσει τον αντίπαλο να εκτελέσει την θέλησή μας». Και παρακάτω συνεχίζει «ο πόλεμος δεν ανήκει στο πεδίο των τεχνών και των επιστημών, αλλά σε εκείνο της κοινωνικής ύπαρξης. Είναι μια σύγκρουση μεγάλων συμφερόντων ρυθμισμένη με το αίμα».
Αυτή ακριβώς την ρήση προσπαθούν να υλοποιήσουν αυτοί που διοικούν την εταιρία. Γι’ αυτούς είναι πόλεμος και δεν διστάζουν σε τίποτα. Εκμεταλλεύονται την δεινή πραγματικότητα στην σύγχρονη Ελλάδα και με ορμητήριο την οικονομική κρίση που μαστίζει την χώρα μας επιτίθενται κατά κύματα. Θέλουν να μας καταναγκάσουν να εκτελέσουμε την θέλησή τους!
Μην γελιέστε συνάδελφοι. Δεν υπάρχουν συναισθήματα γι’ αυτούς. Τα κάνουν όλα με ήσυχη την συνείδησή τους και το βράδυ κοιμούνται ήσυχοι χωρίς παρενέργειες. Αυτό που υλοποιούν στο DCC είναι πράξη βίας. Βιάζουν τις ζωές και το μέλλον μας. Και για να ρυθμίσουν τα σχέδιά τους θυσιάζουν βάναυσα εμάς. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Εμείς συνάδελφοι δεν θεωρήσαμε την κατάσταση ως Πόλεμο και γι’ αυτό δεν βρεθήκαμε στις επάλξεις σύσσωμοι. Και αυτή είναι η δική μας ευθύνη. Αδιαφορήσαμε για τις εκρήξεις που γίνονταν δίπλα μας και δείξαμε ενδιαφέρον μόνο όταν τα θραύσματα άγγιξαν κι εμάς. Πατάμε πάνω στην μπανανόφλουδα και «σκάμε» στο έδαφος φαρδιά πλατιά. Η μπανανόφλουδα είναι η σκέψη που έχει κυριέψει κάθε κύτταρο του οργανισμού μας και δεν είναι άλλη από το αν θα βρούμε δουλειά μετά την wind. Αυτός ο φόβος είναι τελικά που μας κατακυριεύει και σε βάθος χρόνου μας οδηγεί στην ήττα. Αυτή η αντίληψη όμως είναι εσφαλμένη. Εάν δεν αντιδράσουμε μαζικά τώρα, τότε έχουμε χάσει την μάχη…
Δηλώνουμε ξεκάθαρα στην διοίκηση της εταιρίας ότι δεν θα γίνει αποδεκτή καμία πρόταση η οποία έρχεται πρό τετελεσμένου. Δεν θα δεχτούμε τις αποφάσεις σας τις οποίες έχετε την απαίτηση να τις ανακοινώσετε και εμείς απλά να τις αποδεχτούμε. Δεν είναι λογική αυτή. Το μέλλον μας βασίζεται στις αποφάσεις σας αυτές οι οποίες δεν έχουν καμία λογική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου