τωρα που αποσυρθηκα απο τα κινηματικα...

λογω απογοητευσης και συμπληρωσης  ενσημων και τετοια λεω να το ριξω στη μουσικη και να νομιζω πως επαναστατω ακουγοντας τραγουδια και ετσι.

ΛΟΙΠΟΝ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΚΑ

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕ ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΤΡΟΛΑΡΙΣΜΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΑΛΙΕΡΓΑΤΩΝ ΚΡΙΘΗΚΕ ΝΟΜΙΜΗ

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΣΧΗΜΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. ΒΑΣΙΚΑ ΤΡΑΓΙΚΗ Η ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΛΕΜΕ.

ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΠΑΜΕ ΓΙ' ΑΛΛΑ

ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΜΑΖΕΥΤΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΗΔΗ ΚΟΥΠΟΝΙΑ. Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΕ ΑΥΤΟ Κ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ ΤΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ 9 ΣΤΟ ΣΤΕΚΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΕΡΜΟΥ 23 ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ.

Α και οι στιχοι:

Οι καμικάζι είναι φτιαγμένοι να γαμάνε τη βιτρίνα. Η δίψα διαδέχεται την πείνα κι η ανάσα στέλνει μήνυμα. Η βρώμα αναβλύζει απ’ τα στενά κι η νεολαία βρίσκει υπόκρουση στα media όταν κοιμάται. Δεν κουνώ τίποτα στην Αθήνα εδώ κι ένα μήνα. Η ψυχή που ραγίζει βρίσκει μόνο γνωστούς. Άλλοι νέοι δεν παίζει να προσκομίσουν κάτι. Σωστούς δεν θέλω ούτε λάθος δεν υπάρχει. Ο κόσμος υπόκειται σε χαρτιά ιδιοκτησίας. Ο ερωτευμένος δίνει για να πάρει την καρδιά σου με τα βίας. Μπρίζα υποψίας μιας γαμημένης ιδεολογίας που είναι το κέντρο μιας αλλοπαρμένης σοφίας.

Γαμιέται των αναίσθητων το σπίτι.
Γαμιέται όποιος ζητάει αυτό που θέλει.
Γαμιέται όποιος κλαίει όταν γκρεμίζει
γιατί τυφλούς και άβουλους θέλει.

Λίγα πράγματα έχουν μείνει πλέον για να δείξω αγάπη. Μέσα σ’ ένα παρακράτος τέτοιο δεν ζητάω κάτι. Σε μια πόλη γκρίζα ανήσυχος καμικάζι γίνομαι και σας εξαφανίζω ζώα από τον χάρτη. Κάτσε καλά, αναπαύσου και πιες αργά τον καφέ σου, στείλε το παιδί σχολείο και δώσ’ του και τις ευχές σου. Δανειολήπτη φουκαρά σε ‘σένα μιλάω: για ποια Ελλάδα μου λες και ποιο Θεό να προσκυνάω; Ποια παιδεία; Ποια ηθική και ποια αξία; Πες μου το λόγο που γελάς και ζεις μες στην πορνεία. Με πιάνει οργή κι όταν σε βλέπω αηδία. Δες λιγάκι TV, φάε το χάπι σου και καληνύχτα μωρή κυρία.

Θέλω να γίνω ένας γίγαντας στο θρόνο του. Να λιώνω υποψίες. Κάνε εν ‘ανάγκη φόνο. Που θα κρύψω φιλοδοξίες, ιμάντες λόγου, ανησυχίες και πνεύμα; Αποκόψου από τον κόσμου σου. Θέλω να κάνω ένα βήμα και να ξέρω θα μετράει. Τη δυνατή καρδιά μου θέλω. Άξιος μόνο όποιος νιώθει. Πάει να πει δεν θέλω τίποτα πίσω. Μας αφήσανε τα χρήματα; Άντε γαμήσου και σκάσε. Αυτά που ξέχασα• το θέλησα• με δένανε. Μ’ έκανα εδώ και καιρό τόσο δυνατό σκυλί που φόβο δεν έχει. Κερδίζει. Η τύχη είναι αφορμή για την πιο γλυκιά μου ποίηση. Άνθος στο τσιμέντο ανθίζει.

Κι αν με πατήσεις κάτω, θα σηκωθώ θα πολεμήσω. Ένας καμικάζι μέσα στης Αθήνας το γκρίζο. Πόνεσε με να δεις που φτάνω και πως οπλίζω. Σε καλούπι δεν μπαίνω και την βιτρίνα γκρεμίζω. Κι αν με φιμώσεις ακόμα τρόπο θα βρω να μιλήσω. Κι αν μου την κάνεις θα σε βρω στάνταρ για να σε κυνηγήσω. Εκπροσωπώντας τ’ ανήσυχα κινήματα θυμίζω, σε μια χώρα μπουρδέλο μπαίνω μονάχα να γαμήσω. Δεν κάνω πίσω ποτέ, προκάλεσε με, θα χτυπήσω σ’ όποιο γήπεδο κι αν παίξω μα να ξέρεις θα κερδίσω. Ότι αγαπάω το στηρίζω με πάθος περίσσιο κι αν του κάνεις κακό μάθε πως θα σε αφανίσω