το θεμα ειναι ποτε
Το πασχα εχει μια παραπανω πιθανοτητα επειδη και την επομενη ειναι αργια.
Και εμεις τι να κανουμε; Σωματεια δεν υπαρχουν, παραγωγη δεν υπαρχει να αυτοδιαχειριστουμε... Ε ας τα σπασουμε και τα καψουμε ολα στην τελικη. Δε λεω οτι αυτο φτανει αλλα δε βλεπω και κατι αλλο.
Τελος παντων, οπως και να εχει τι εχουμε τι χανουμε. Το ολο ζητημα ειναι η πειθαρχηση της εργαικης ταξης. Να γινει η ελλαδα ενας εργασιακος παραδεισος για τις πολυεθνικες.
Επισης με ολα αυτα δεν ξερω, πιστευω ανεβαινει το επιπεδο βιας. Το ζητημα ειναι με τι ορους θα γινει αυτο.
Και επειδη δε χρειαζεται να μας παιρνει απο κατω, επειδη δεν ειναι ευκολο να ισορροπουμε αναμεσα σε ολα (και κυριως σε μισος αγαπη αδιαφορια και πονο που λενε και οι ansia) και πρεπει να δειξουμε ψυχικες αντοχες για να μη μας δημιουργησει το κινημα ψυχολογικα προβληματα, διαβαστε να καβλωσετε. Οχι δε θα μετραμε μονο εμεις νεκρους κουφαλες.
και μιας και θυμηθηκα το τραγουδι των ansia...
1 σχόλιο:
Είχα διαβάσει για το συγκεκριμένο περιστατικό όταν έγινε, το καλοκαίρι. Ο συγκεκριμένος διευθυντής απέλυσε 25.000(!) από τους 30.000 εργαζόμενους, γιατί η εταιρία είχε οικονομικό πρόβλημα. Στη συνάχεια οι εργαζόμενοι κατέλαβαν το εργοστάσιο και ακροτηρίασαν το διευθυντή. Οι απολύσεις ανακήθηκαν.
Δημοσίευση σχολίου