ωραια, τα καναλια δε μας παιζουν. Το ξερουμε, η θα επρεπε να το ξεραμε. Καναμε ομως αρκετα για να ανοιχτουμε στην κοινωνια; Καναμε αρκετες παρεμβασεις; Εξωστρεφες δρασεις; Δρασεις σε χωρους οπου "παιζετε παιχνιδι" με την εμπορευματοποιηση δημοσιων αγαθων, φορους κλπ (πχ ΔΕΗ; Νοσοκομεια;); Πορειες σε γειτονιες; Τα καναμε ολα αυτα, οκ, και τωρα μας μενει να παμε στη νετ να την καταγγειλουμε; Απο ολα αυτα που βλεπω θα ελεγα οχι. Και αυτο που λειπει σιγουρα δεν ειναι τετοιου ειδους ακτιβισμοι. Βεβαια απο το τιποτα καλο και αυτο, αλλα... Μονο εμενα δε μου καθεται καλα ολο αυτο το σκηνικο του καημενου του φοιτητικου κινηματος που αποσιωπειται απο τα κακα καναλια;
Να παρουμε τις ζωες μας στα χερια μας δε λεμε; Αυτο εμπεριεχει καθε κομματι αυτης της γαμημενης ζωης, οπως ειναι η κυκλοφορια της πληροφοριας.
Εν πασει περιπτωσει...
ενα γαματο τραγουδακι (καλα αυτοι οι σαραγεβοι ουτε ενα αρθρο για το αμερικανικο χιπ χοπ δε μπορουν να γραψουν με τροπο που να διαβαζεται; οτι θυμαμαι κραζω βασικα αλλα ηθελα να το πω δημοσια εδω)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου